Tinus de tweede

De afgelopen jaren heb ik me meerdere keren over mezelf verbaasd. Niet alleen hing ik mijn jarenlange vrijgezellenbestaan aan de wilgen, maar bleek ik ook groenere vingers te hebben dan ik eerst dacht. Niet dat ik van de één op andere dag opeens een concurrent voor Rob Verlinden bleek te zijn, maar de interesse in het groen in onze eigen tuintjes groeide gestaag. Dit komt ook omdat we sinds vorig jaar een vierkante-metertuin hebben gekocht en met veel plezier zelf kruiden en groenten verbouwen. Maar ook de tuintjes voor en achter het huis gaan we dit jaar weer rijkelijk vullen met veel kleur, afwisseling en bladhoudende vaste planten.

Vandaag was het droog weer en niet koud en de perfecte start om wat in de tuin te gaan rommelen. Beetje onkruid verwijderen, een aantal planten snoeien en de laatste broodresten voor de vogels opruimen. Je kunt heel wat doen als je met zijn tweeën een uurtje bezig bent.

We reden naar een tuincentrum en kochten daar twee klimplanten: een Wilde Wingerd en een Kamperfoelie. Deze gaan we naast de hederahaag planten. Toen we langs een aantal boompjes liepen, herkende ik een oude bekende: de Viburnum Tinus (Sneeuwbal). Deze heester op stam had ik negen jaar geleden nog in de achtertuin staan, maar door een ferme stormwind is hij geknakt. Heel erg jammer, want het was een leuke boom met prachtige witte bloemen en hij deed het heel erg goed. Maar de hederahaag was nog lang niet dichtgegroeid en kon dus geen bescherming geven tegen de enorme windkracht. De stam van het boompje was nog erg dun en dan kan het heel snel gaan. Nu het achter ons huis meer beschut is, zou het best kunnen dat we weer een poging wagen met een Tinus de tweede ?.