Muziek maakt niet alles goed, maar wel veel!

Ik liep door de Gelkingestraat in de stad Groningen en zag een heleboel versterkers op straat staan. Een band laadde na een optreden hun apparatuur weer in een busje. Het was tijdens het Eurosonic/Noorderslag-weekend (17 t/m 20 januari) en er waren veel muziekliefhebbers op de been. Hier en daar werden ook een aantal gratis concerten gegeven, wat zorgde voor een aantal rijen en heutje-meutje situaties. Ik had me voorgenomen om in een platenzaak wat mee te pikken van een bandje die er speelde, maar het was gewoon te druk. Later las ik dat het betaalde deel van het festivalweekend ook al niet te doen was. Mensen stonden soms wel een uur in de rij om hun favoriete band te kunnen zien. Meer dan tien jaar geleden ging ik zelf naar het Eurosonic festival, maar toen waren er meer acts en podia. De bezoekersaantallen zijn alleen maar gestegen, dus dat zorgt voor een scheve situatie. Ik weet van een aantal mensen dat ze maar 2 bands hebben gezien op 1 avond (à 50 euro).

Het leuke van zo’n weekend is natuurlijk de voorpret. In de voorgaande weken ga je alvast op zoek naar de muziek achter de vaak relatief onbekende namen. Vervolgens maak je een lijstje van de bands die je graag wilt zien en probeer je een zo logisch mogelijke route aan te houden. Van te voren probeer je je al voor te stellen hoe het zal zijn om van kroeg naar club en van theater naar café te slenteren en te genieten van de muziek en de sfeer. Op zulke momenten hou je niet echt rekening met de mogelijke tegenvaller dat het wel eens zo druk zou kunnen zijn dat je de meeste bands van je lijstje niet zult zien.

Het is inmiddels veertien jaar geleden toen ik met een rotgevoel in mijn buik op Eurosonic stond. Ik had net te horen gekregen dat mijn vader ernstig ziek was en had 1 van de 2 avonden al afgezegd. Ik besloot toch om de tweede avond heen te gaan, want ik had me enorm verheugd op de muziek en het zou me ook wat afleiden. Als eerste zagen we een bluegrassband en dat was prima, maar de tweede band in Huize Maas deed me even alles vergeten. Tijdens het optreden van Donkeyboy uit Noorwegen (in huize Maas) was ik even op een andere planeet en keerde de vrolijkheid helemaal terug. Alleen al door deze band werd het een onvergetelijke avond en de herinnering tovert zelfs nu nog een glimlach op mijn gezicht. Er zijn bij mijn weten geen beelden van dat optreden, maar op YouTube vond ik dit fragment: een medley van 2 nummers met een gezellig kinderkoor erbij. Muziek kan het leven een stuk draaglijker maken!