Zaterdag, toen ik van het Groninger Forum naar de Grote Markt liep, kwam ik langs het nieuwe Market Hotel. Daar was het bovenstaande plakkaat aan de zijgevel bevestigd. Ik heb het Scholtenshuis in het blogje over het onderduikershol in Anloo genoemd. Dit was het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst die mensen opspoorde die tegen de Duitsers waren. Hier werden ze verhoord en beestachtig gemarteld. Ik weet dat er een boek bestaat over alle gruwelijkheden die in het Scholtenshuis zijn gebeurd, maar van wat ik op de site van ‘De verhalen van Groningen’ lees krijg ik al de kriebels. Een ieder die wel eens een oorlogsboek heeft gelezen weet precies tot wat voor dingen men in staat was. Voor nu volstaat het feit dat de beulen in het Scholtenshuis 473 mensenlevens letterlijk hebben verwoest. Bij de bevrijding werd het pand door de Canadezen kapot geschoten en daarna in brand gestoken door de Duitsers. Zo kwam er een eind aan het gebouw, dat een kleine 60 jaar eerder was gebouwd.
Maar goed, niet alleen in oorlogssituaties worden mensen gemarteld. Dat blijkt ook uit de film ‘Megan is missing’. Twee meisjes van 13 en 14 jaar worden ontvoerd, gefolterd, verkracht en uiteindelijk gedood door een maniak die zich via een chatsessie voordoet als een ‘leuke jongen’. Op fetish-websites worden foto’s van de mishandelde kinderen getoond. Martelen als een vorm van vermaak… De shockerende beelden in deze film zijn niet echt, maar ze zijn wel gebaseerd op een aantal zaken van kinderen die deze ontmenselijking hebben meegemaakt. Het gebeurde vroeger en het gebeurt nu nog steeds.
Natuurlijk zijn dat soort onmensen van alle tijden, maar als het geen oorlogstijd is gebeurt het minder openlijk. Niet minder erg natuurlijk.