De rust vinden is de echte luxe

Veel mensen zoeken de drukte weer op nu de coronamaatregelen een beetje versoepeld zijn. Toch voel ik nog lang geen behoefte om de mensenmassa’s op te zoeken en ik vraag me af of dat ooit nog wel weer komt. Het was gisteren best druk in de supermarkt en ik voelde me niet prettig met al die mensen om me heen. Dat komt natuurlijk vooral omdat het coronavirus nog steeds onder ons is en dat mensen van onze leeftijd (46) nog lang geen vaccinatie krijgen.

Als ik lees over die ellenlange rijen bij de Primark en de Ikea dan denk ik: hebben jullie dat werkelijk gemist? Rondrijden om een parkeerplek te vinden, in een rij wachten voordat je naar binnen mag en onzinspullen consumeren om de economie maar draaiende te houden. Ik denk steeds vaker: ik doe niet meer mee. Ik sta erbuiten. En ik ga ook letterlijk liever naar buiten dan in zo’n benauwde omgeving te zijn.

We hebben al anderhalf jaar geen auto meer en dat betekent dat je af en toe langere afstanden liever op de fiets maakt dan met het openbaar vervoer. Dinsdag moesten we in Harkstede zijn en dat ligt 20 kilometer van ons huis af. Met het openbaar vervoer betaal je voor een enkele reis bijna 8 euro per persoon. De reis duurt in de bus net zo lang als op de fiets. Gelukkig hadden we enorm mazzel met het weer en was het dus heerlijk om erop uit te trekken. Onderweg zagen we tal van vogels en een aantal reeën. Op bovenstaand plekje hebben we wat gedronken en een broodje gegeten. Toen schoot door me heen dat de rust vinden de echte luxe is.

37 partijen is best veel

Toen ik vanmiddag een vrachtwagen van Ouwehand zag dacht ik niet als eerste aan vis, maar aan de fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren. Net als velen zit de politiek nu meer in mijn hoofd dan normaal. In het gewone dagelijkse leven denk ik eigenlijk niet eens zoveel na over de verschillen tussen de partijen. Maar sinds een paar weken heb ik me er weer een beetje in verdiept. Al moet ik zeggen dat ik niet lang over mijn keuze heb nagedacht. Toen ik de stemwijzer had gedaan stonden er twee partijen bovenaan en het hoogste percentage was van een partij waar ik nog nooit van had gehoord. Wat informatie over de partij opgezocht en filmpjes bekeken. Omdat de frontvrouw mij bijzonder sympathiek voorkwam bleef ik bij mijn keuze.

Op zich zou je ook strategisch kunnen stemmen, maar ik wil graag stemmen op een partij waar ik qua ideeën achter sta. Ik ben heel benieuwd hoe Sigrid Kaag het er als premier vanaf zou brengen, maar de D66 is mijn partij gewoon niet. Dat er zoveel mensen op de VVD hebben gestemd verbaast mij een beetje, ik ken (volgens mij) niemand die daar op zou stemmen. Ik vermoed dat het ook komt door de eeuwige grijns van Mark Rutte, waar veel mensen waarschijnlijk een positief en vertrouwd gevoel door krijgen. Nog even en onze Mark is de langstzittende premier in Nederland en dat is toch wel heel bijzonder.

Doordat er zoveel partijen zijn is het uiteindelijke resultaat van het stemmen best versplinterd. Want de VVD is weer de grootste partij, maar er hebben ‘maar’ 22 procent van de kiezers op gestemd. Wat zou er gebeuren als we minder partijen hadden, bijvoorbeeld een stuk of vier. Dat zou toch veel democratischer zijn? Want zou ‘links’ niet sterker staan als SP/GroenLinks/PvdA/PvdD voortaan als één partij door het leven zou gaan? Misschien zijn meer partijen wel samen te voegen, puur om het allemaal wat overzichtelijker te maken én om het percentage van de winnende partij wat hoger te krijgen zodat je bij een overwinning daadwerkelijk kunt spreken van een ‘meerderheid’.

Spullen of ervaringen?

Met veel interesse lees ik wel eens blogs van mensen die het minimalisme hebben omarmd. Ze proberen met zo weinig mogelijk spullen te leven en verkiezen ervaringen boven het hebben van veel spullen. Zogenaamde ‘tiny houses’ winnen aan populariteit en zijn heel erg geschikt voor mensen die veel buiten de deur zijn en geen CD’s, DVD’s en boeken hebben maar geabonneerd zijn op Spotify en Netflix. Zelf zou ik zo’n klein huis veel te benauwd vinden, vooral omdat ik nogal huiselijk ben en omdat het volgens mij ongezond is om letterlijk bovenop elkaars lip te zitten als je allebei thuiswerkt (zoals ik en mijn vrouw).

Mensen die wel eens bij ons naar binnen loeren, kunnen onze CD-kasten niet meer zien. Die hebben we afgelopen zaterdag namelijk verplaatst naar een andere muur. Een behoorlijke collectie (600 stuks) die wat mij betreft niet te vervangen is door een Spotify-abonnement. Niet alleen omdat je daar niet alle muziek kunt vinden, maar ook omdat het draaien van een CD, LP of cassette een heel ander gevoel teweegbrengt dan het zoeken op zo’n digitale muzieksite.

Ik durf te wedden dat de gemiddelde minimalist helemaal in paniek zou raken als ze onze inrichting zien. Niet dat het zo rommelig is; sterker nog het ziet er behoorlijk netjes uit. Maar ja, er zijn wel veel boeken, CD’s en andere spullen aanwezig en wij vinden dat juist heerlijk. Mensen die zich vooral richten op ervaringen (lees: uitstapjes) zullen het in deze coronatijd een stuk moeilijker hebben dan mensen die zich prima thuis kunnen vermaken en het draaien van platen juist zien als een heerlijke ervaring. Bovendien: ik zou me nooit op mijn gemak kunnen voelen in een minimalistische kamer als deze…

Bandjes

Afgelopen weekend overleed de uitvinder van het cassettebandje, de in Bellingwolde geboren Lou Ottens. Hij werd 94 jaar en was tot op hoge leeftijd geïnteresseerd in digitale technologie. Hij haalde dus niet zijn neus op voor een smartphone of iPad.

Ik draai nog steeds bandjes en heb begin vorig jaar zelfs nog een radio met cassetterecorder gekocht. Ik heb nooit veel zin gehad om al die bandjes te digitaliseren. Wat geluidskwaliteit betreft zijn Chrome-cassettes ongeëvenaard en veel mensen (zoals ik) hebben nog goede herinneringen aan het maken van zogenaamde ‘mix-tapes’. Voordat ik op vakantie ging maakte ik altijd een bandje met mijn favoriete muziek van dat moment en die ging dan met een cassetterecorder mee de koffer in.

Naast gekochte cassettes heb ik ook nog een serie met zelf-opgenomen muziek. De geluidskwaliteit daarvan is niet echt om over naar huis te schrijven, maar daar kan ik wel doorheen luisteren. Ik vind het nog steeds een charme hebben om af en toe een serie bandjes te draaien en net te doen alsof het 1985 is.

Energieproblemen

In mijn blog over windmolens ging ik vooral in op het laagfrequente geluid en de ontsiering van ons landschap. Maar dat zijn natuurlijk niet de enige problemen. Naast het feit dat veel vogels een dodelijke klap krijgen van de wieken is ook de capaciteit van zo’n windmolen enorm beperkt. Want al zou je het hele land volbouwen met windmolens, dan nog kun je niet het hele land van energie voorzien. Een kerncentrale kan de energie voor 160 windmolens produceren, dus dat lijkt een goede oplossing te zijn. Maar het bouwen van zo’n centrale duurt erg lang én je krijgt te maken met radioactief afval. Bovendien is zo’n kerncentrale risicovol; veel mensen kunnen zich de ramp in Tsjernobyl nog wel herinneren. Als er iets mis gaat is dat een enorm gevaar voor mens en milieu. Rutte kwam op het idee om een kerncentrale in Groningen te plaatsen, maar we zitten hier natuurlijk niet te wachten op nog meer energie-ellende. We hebben al te maken met de gevolgen van de gaswinning en dan kan dit er absoluut niet meer bij.

Waar ligt dan de oplossing? Waterstof? Nog meer zonnepanelen? Of is het eens tijd om na te denken wat we zelf kunnen doen. Kijk eens naar hoeveel huishoudelijke apparaten en gadgets een snoer of oplader hebben. Ik snap dat het niet zo simpel is en dat we als burger niet het hele probleem kunnen oplossen. De meeste CO2-uitstoot komt door het bedrijfsleven. Maar als we zelf minder consumeren dan zullen bedrijven minder produceren. Op die manier heb je als burger toch invloed.

Kitten

Vroeger moest ik bij het woord ‘kit’ vooral denken aan de sprekende auto van de Knight Rider. En als iemand het over een ‘kitpistool’ zou hebben dan zou ik eerder gedacht hebben aan een type klappertjespistool. Maar tijden veranderen. Inmiddels heb ik alweer bijna 14 jaar een eigen huis en dan moet er af en toe wat geklust worden. Sommige klusjes besteed ik liever uit, maar toen onze vaste klusjesman zei geen tijd te hebben besloot ik om zelf de douchekabine te kitten. Gelukkig kun je tegenwoordig bijna alles via YouTube leren, dus ik keek een stuk of tien filmpjes en ging aan de slag. Op film lijkt het altijd gemakkelijker dan in het echt, want je bent zelf natuurlijk niet zo behendig als de persoon die in beeld is.

Ik werd zelfs een beetje onzeker, want was het resultaat wel goed genoeg? In mijn hoofd had ik al een doemscenario verzonnen dat het plafond van de WC beneden vervangen zou moeten worden door slecht aangebracht kitwerk. Ik besloot de hulp in te roepen van mijn oom, die aardig goed kan klussen. Hij kon me geruststellen: het zag er goed uit. Zo had ik voldoende zelfvertrouwen om verder te gaan. Eerst de douchekabine afgemaakt en daarna het doucheraam. De kit rondom dat raam zag er niet echt fris meer uit en was dringend aan vervanging toe. Het was een hele klus om de oude kit te verwijderen. Dan mag je ook best een beetje grof te werk gaan. Maar als je eenmaal gaat kitten moet je juist subtiel bezig zijn en een beetje geduld hebben.

Windmolens

Sinds vorig jaar zijn er 35 windmolens in de buurt gebouwd (van Meeden t/m Wildervank) en dat is niet niks. Het grootste deel van de molens is maar liefst 200 meter hoog. Zogenaamde ‘windboeren’ (boeren die een molen op hun land hebben staan) ontvangen 33.000 euro per jaar terwijl andere mensen er totaal niet bij gebaat zijn. Bij geluidsmetingen is ontdekt dat de windmolens voor een laagfrequent geluid zorgen. Hierdoor hebben mensen slaapproblemen en dus veel stress. Ze zijn nog in de testfase en de bouwers zijn op zoek naar een oplossing voor dit probleem.

Er is jarenlang geprotesteerd tegen dit windmolenpark, maar niets heeft geholpen. Het landschap is bij daglicht ontsierd en ‘s avonds zorgen de lampen bij de wieken voor een ‘red-light-district’. Ik moest daar eerst een beetje om lachen toen ik dat las, totdat ik een keer van Westerlee naar huis fietste en de rode gloed me tegemoet kwam. Het is werkelijk geen gezicht.

Hieronder drie foto’s van de windmolens bij Wildervank. Op de tweede foto zie je 5 bomen naast de windmolen staan, zo zie je goed hoe groot hij is. Op de onderste foto zie je het windpark in Meeden op de achtergrond.

School of Rock

Soms kunnen algoritmes ronduit irritant zijn, maar heel af en toe worden je pareltjes gepresenteerd die je anders niet had ontdekt. In dit geval heb ik het over een filmpje op YouTube waarin een stukje van een optreden te zien is van de Cleveland School of Rock. Een dozijn pubers speelt met verve een cover van de band Fugazi (“Waiting room”) en misschien liet YouTube dit wel zien omdat ik laatst wat gegoogeld had over Henry Rollins. Hij is namelijk goed bevriend met de zanger van die band, Ian MacKaye. Geen idee of het zo werkt, maar ik was blij verrast om zulke jonge mensen een nummer te zien brengen dat voor hen uit de prehistorie komt (1988). Het enthousiaste in zowel zang als spel is erg aanstekelijk. Vervolgens ga je een beetje verder zoeken en dan vind je een nog veel mooiere cover, die ik onderaan heb geplaatst.

In eerste instantie moest ik bij ‘School of Rock’ denken aan de gelijknamige film die ik jaren geleden in de open lucht op Lowlands zag. Maar het is ook een internationale organisatie voor naschoolse muziekopleidingen. Er zijn 260 locaties in 9 landen en er worden meer dan 30.000 studenten begeleid. De beste muzikanten vormen een band en mogen op tour om voor een betaald publiek te spelen. Dat ligt vanwege de corona natuurlijk stil, maar in 2018 maakte de Cleveland divisie (met de nickname The Jazz Band Rejex) een tour door eigen land. Het zal heel bijzonder zijn om op die leeftijd (15-18 jaar) zo’n tour mee te maken.