vrije tijd – Veendammerman

Afgelopen maand

Een fotoblogje om te laten zien wat we de afgelopen maand zoal hebben gedaan (behalve werken).

Leuke auto tijdens het Bog and Roll festival hier in Veendam. De stichting Bogdike heeft haar best gedaan om hier weer vele leuke evenementen te organiseren (zoals ‘Night of the guitars’, ‘De pruiverij’, ‘Bogblues’ en ‘Bog around the world’.

Op 5 augustus waren we op de boekenmarkt in Deventer. Ik keek omhoog en zag allemaal paraplu’s:

Lekker om de drukte even te ontvluchten en uit te kijken op de IJssel; behoorlijk laag waterpeil door de aanhoudende droogte:

Deze borg staat op Landgoed Nienoord in Leek. Daar werd een expositie gehouden van Rien Poortvliet en…

… er waren veel koetsen te zien in het naastgelegen Nationaal Rijtuigmuseum. Er was zelfs nog een koets van koningin Emma, de moeder van Wilhelmina. (Dit is een andere koets trouwens:)

Op 18 augustus waren we weer bij de IJssel, dit keer in Kampen, waar het jaarlijkse stripspektakel werd gehouden. Paul Geerts was er ook (heeft veel Suske en Wiske albums getekend).

Ik blijf het bijzonder vinden dat iemand zo mooi kan tekenen. Dit is Thomas du Caju:

Ik op het Balloërveld, niet ver van Assen, terwijl ik op mijn vrouws tasje let.

Bij een goede kennis van mij hangen de metworsten te drogen.

Onze laatste bloeiende zonnebloem.

Zomer 2018

Toen onze overkapping eind april werd geplaatst hoopten we natuurlijk op een lange zomer en die wens is helemaal uitgekomen! Al gaat het vanaf morgen elke dag regenen, dan nog heb ik het gevoel dat we nog nooit zo’n lange zonnige periode hebben gehad. Dit werd laatst onderstreept door een dame die ons een workshop Palestijns koken gaf. Zij woont nu 33 jaar in Nederland en zei dat 2018 het meest zonnige jaar is.

Wat de tuin betreft is dit weer een hele uitdaging. Oma’s Camelia leek eerst zo sterk te zijn, maar heeft het zwaar te lijden onder de droogte. Ook zijn onze fruit- en groenteplantjes niet echt vruchtbaar te noemen. We hebben tot nu toe twee komkommers uit eigen tuin kunnen eten, maar voor het eerst in drie jaar is onze courgette-oogst mislukt. De hedera groeit wel stug door natuurlijk, die moet ik vaker snoeien dan normaal. Voor de rest is het hier een groene bende met al die planten en kan ik me nu al verheugen op volgend jaar, wanneer we er nog een stukje tuin bij gaan maken.

Als ik met mijn vrouw in de tuin zit met een goed boek en een koel glas water binnen handbereik heb ik helemaal niets meer te wensen. Zo ben ik ook totaal niet jaloers op al die mensen die op deze Zwarte Zaterdag in de file staan of in het vliegtuig onderweg zijn naar een nog warmere bestemming. Sterker nog: wij gaan helemaal niet op vakantie omdat wij allebei een leuke bijbaan hebben gevonden. We combineren het werken in onze eigen bedrijfjes nu met 8 uur in loondienst en tot nu toe bevalt dat prima. Het geeft een stukje afwisseling en ritme, leuke collega’s en je leert weer van alles. Bovendien krijg ik al een vakantiegevoel als ik achter het huis zit of als we met een lunchpakketje en een flesje water op zak gaan fietsen. Het Zuidlaardermeer is hier 18 kilometer vandaan:

U ziet mij hier in het Zuidlaardermeer staan, waar een week later een negatief zwemadvies kwam vanwege blauwalg. Gelukkig heb ik het alleen bij pootje baden gehouden. Het Langeboschmeer bij Wildervank kampt al jaren met blauwalg. Ze proberen het met water uit het IJsselmeer door te spoelen, in de hoop om van het probleem af te komen. Ben benieuwd of dat gaat lukken, want dan kan het recreatiegebied eindelijk ten volle gebruikt worden.

Motorcross

20180325_145849

Een leuk gezicht, die door de lucht vliegende motorcrossers! Niet dat ik opeens een nieuwe hobby heb. Maar we fietsten langs het terrein van de Motorclub Veendam en zagen ze voor het eerst rijden. Want vaak hoor je thuis wel een zoemend geluid op de achtergrond, vooral als het windstil is. Maar ik had het spektakel nog nooit aanschouwd. Sommige motoren vliegen echt super hoog door de lucht en je hebt dan echt de neiging om de andere kant op te kijken. Gelukkig zijn er, in de korte tijd dat wij er waren, geen ongelukken gebeurd.

20180325_150014

Zakcomputer

Toen de meeste mensen er nog niks van wilden weten (’97) had mijn pa er wel eentje: een zakcomputer. Of PDA (Personal Digital Assistant) genaamd. Er zat een adressenboek in, een digitaal notitieblok, volgens mij ook een agenda. Met maar liefst 8 megabyte geheugen. Ik werd er aan herinnerd toen ik een advertentie zag in 1 van de Q-magazines van mijn zwager. Tegenwoordig hebben we bijna allemaal een zakcomputer in de vorm van een smartphone. Die zijn een stuk sneller, kleuriger en kleiner dan die voorgangers. En geen 8 megabyte maar 8 gigabyte. Maar ook veel verslavender. Al heb ik daar niet zoveel last van. Ik laat het ding gemakkelijk een dag met rust. Heb er nauwelijks apps op geïnstalleerd. Geen gepiep, alleen getril. Wel zo fijn.

Wat een gepuzzel

In de zaterdagkrant voor de kerst stond de puzzel van Dr. Denker weer in het Dagblad van het Noorden. Elk jaar tijdens de kerstdagen laat de dokter de hersenen van duizenden mensen kraken. Als je de veertig cryptische rebussen hebt opgelost, vormen alle woorden onder elkaar een slagzin. Ik had me er nog nooit aan gewaagd, maar toen ik een paar plaatjes had ontcijferd kreeg ik de smaak opeens te pakken. Uiteindelijk wisten we vijftien antwoorden te vinden; dat leverde te weinig letters op voor de slagzin, maar ik kijk nu al uit naar de krant van aankomende zaterdag waar alle antwoorden in staan (en ze ook uitgelegd worden).

Een andere puzzel is de roman waar ik anderhalf jaar geleden mee ben begonnen. Een mysterieus verhaal over vijf oud-klasgenoten en een geheim. Vanmiddag las ik de twintig pagina’s die ik in de zomer van 2016 heb geschreven nog eens door. Ik werd zelf nieuwsgierig naar het vervolg van het verhaal en besloot om de draad weer op te pakken. Ik heb er vier pagina’s bij geschreven én ik heb een aantal dingen in de eerdere pagina’s veranderd omdat ze onlogisch waren. In mijn verhaal spelen de karakters van de mensen die erin voorkomen een grote rol, dus dan is het belangrijk dat er een logica in hun gedrag en uitspraken zit. Geen idee of ik het verhaal nog dit jaar kan afronden, maar het gaat in eerste instantie om het mooie proces van schrijven en het bedenken van een eigen wereld.