Categorie: ondernemen

Drukwerk en werkdruk

In mijn eerste jaren als zelfstandig ondernemer liet ik het drukwerk dat ik had ontworpen nog altijd eerst bij me thuis bezorgen, maar op een gegeven moment durfde ik het aan om het rechtstreeks bij de klant te laten afleveren. Heel af en toe doe ik een steekproef en dan wordt er hier een pallet afgeleverd en die bezorg ik dan even zelf bij de klant.

Laatst had ik een partij drukwerk waar nogal het één en ander aan schortte. Ten eerste was het veel te laat geleverd, ten tweede ontbrak de helft en ten derde leek het alsof de snijder een borrel op had gehad. De magazines waren te kort en scheef afgesneden en het is dan ook niet zo vreemd dat ik dus, in overleg met mijn klant, een klacht bij de drukker heb neergelegd. Ik kon op hun website een reclamatie indienen en kreeg na een paar dagen een excuus via de mail over de te late levering. Ik had om financiële compensatie gevraagd, maar daar zou ik nog over teruggebeld worden. De drukker vroeg of ik 50 bewijsexemplaren wou opsturen, zodat ze konden beoordelen of het drukwerk ook echt scheef was gesneden.

Ik stuurde een pakket van 50 magazines (bijna 8 kilo) richting het zuiden van ons land, maar had na twee weken nog niks gehoord. Ik besloot ze maar eens op te bellen, maar ik kreeg niemand te pakken. Sprak de voicemail in met het verzoek of ze me wilden terugbellen over mijn klacht. Een dag later had ik een mailtje dat mijn reclamatie was afgewezen. Ze hadden geen bewijsexemplaren ontvangen, dus konden ze het niet in behandeling nemen. Ik had een bonnetje gekregen van het postagentschap met een zogenaamde ‘track-and-trace’, zodat ik via de website kon volgen of het pakket was afgeleverd of niet. Je raadt het al: keurig een dag na versturen afgeleverd.

Ik heb mijn klant al laten weten niet meer met deze drukkerij in zee te willen gaan. Het is jarenlang goed gegaan, prima drukwerk voor een lage prijs, maar voor deze miskleun lijken ze geen verantwoording te nemen.

Ik ben waarschijnlijk nog wel een tijdje bezig om mijn claim voor elkaar te krijgen. Eigenlijk is het zonde van de tijd, maar het gaat om het principe. Uiteindelijk hadden ze het drukwerk gewoon niet zo moeten afleveren.

ondernemen, persoonlijk, werk, werkdruk

Het ware leven

Gistermorgen woonde ik een event van Google bij in een oude leegstaande fabriek in de stad Groningen. Tijdens de “Digitale Werkplaats” kon je lezingen volgen, netwerken en inspiratie opdoen om meer uit je eigen website te halen. Tijdens het welkomstwoord werd nadrukkelijk vermeld dat het evenement geen vermomde reclame-campagne van Google was en dat de sprekers zich voornamelijk richten op het helpen van het vergroten van de online zichtbaarheid van ondernemers. Ten dele was dit ook waar, al viel het wel op dat er bij iedere lezing melding gemaakt werd van een Google product.

De eerste lezing die ik bijwoonde heette “Groei dankzij zoekmachinemarketing”. Iedereen die een website heeft doet er goed aan om die site ook daadwerkelijk goed vindbaar op het (overvolle) internet te maken. Er komen dagelijks websites bij en dat zorgt ervoor dat jouw site ook dagelijks minder kans maakt om gevonden te worden door jouw potentiële klant. Uiteraard werd de mogelijkheid om te adverteren via Google ook genoemd. Dit is zelfs een grote inkomstenbron van het bedrijf. Sommige ‘clicks’ op advertenties leveren zelfs 3 euro per keer op. Stel je voor als dat honderden of zelfs duizenden keren per dag gebeurt. Dat gaat om duizelingwekkende getallen.

De tweede lezing ging over het creëren van je eigen digitale werkplaats. Oftewel: werken in de ‘cloud’. De jongeman die deze lezing gaf vertelde in een razend tempo over alle voordelen die het internet biedt en dat het zo fijn is om altijd en overal ter wereld te beschikken over je eigen gegevens. Google Drive werd gepromoot en concurrent Dropbox werd ook nog even zijlings vermeld. De jongeman vertelde dat hij zijn MacBook laptop (1000 euro) gisteren te hard had dichtgeklapt, het apparaat was daardoor stuk gegaan. Gelukkig had hij alle bestanden ‘in de cloud’ staan en was het volgens hem daardoor minder erg. Dit geeft wat mij betreft aan in wat voor een wegwerpmaatschappij we leven en tegelijkertijd maak ik me zorgen over deze generatie twintigers die werkelijk lijkt te geloven dat alle problemen in deze wereld op te lossen zijn door de mogelijkheden van het internet.

Er werd een nostalgische foto getoond van een gezin dat voor de beeldbuis zit, gevolgd door een foto uit de huidige tijd waarin de gezinsleden met allerlei apparatuur op schoot zitten en de platte TV ook nog aan staat. De meeste mensen leken in de tweede foto hun eigen situatie te herkennen, terwijl ik dat had bij de eerste foto. Met het verschil dat de televisie hier meestal uit staat.

In de derde lezing leek er een brug geslagen te worden naar social media. Wie is je doelgroep op Facebook of Instagram en hoe kun je je daarop aanpassen. Dit vond ik zelf de meest geslaagde lezing. Een zakelijk stuk plaatsen op een medium waar mensen vooral komen om iets ter ontspanning te lezen heeft vaak niet zoveel zin.

Google talkGoogle is een bedrijf dat vooral denkt in groei en ze lijken er vanuit te gaan dat iedere ondernemer uit hetzelfde hout gesneden is. Maar het is maar de vraag hoe de aanwezige deelnemers daarover denken. Tijdens een gesprek met een lokale ondernemer die klein begonnen was en nu groot is geworden, bleek dat het volgens hem vooral ging om “hard werken en dichtbij jezelf blijven”. Deze conclusie hoor ik wel vaker en ik kan daar heel erg weinig mee. Ik kan me namelijk niet indenken dat het allemaal zo simpel is, want dan waren er veel meer succesvolle bedrijven en personen. Ook is het begrip ‘succes’ relatief; ik denk dat de meeste aanwezige zzp-ers al blij zijn als ze in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Dat is dan niet het torenhoge succes waar Google op lijkt aan te sturen, maar dat kan voor iemand die zijn lievelingsvak uitoefent een persoonlijk succes zijn.

Al met al een ochtend vol inspiratie, al ben ik altijd een beetje sceptisch als ik mensen hoor die een rotsvast geloof hebben in alles wat digitaal is. Tegelijkertijd weet ik ook dat het in mijn aard zit om dingen om te draaien en ter discussie te stellen. Zo werd ik tijdens het welkomstwoord prettig afgeleid door een nest zwaluwen die hoog in het gebouw zaten en luid kwetterend de spierballentaal overstemden. Dat is voor mij het ware leven.

ondernemen, werk, zzp , ,

Webshopaholic

Wijlen mijn vader shopte al online toen ik nog niet eens van het fenomeen ‘webshop’ had gehoord. Hij bestelde CD’s in Amerika en deze werden enkele weken later bij ons thuis bezorgd. Wat dat betreft was ik een stuk conservatiever dan mijn vader want het duurde lang voordat ik zijn advies opvolgde om eindelijk eens een 16-sporen recorder te kopen om mijn eigen muziek mee op te nemen. Hij liep met een PDA rond terwijl ik een notitieboekje gebruikte. Ik heb de laatste jaren een flinke inhaalslag gemaakt wat dat betreft en pa was zijn tijd ver vooruit. 

Ik kan me niet herinneren hoe de betaling bij de webshop van Amazon verliep, maar waarschijnlijk betaalde mijn vader het toen al via zijn Credit Card. Zo gaat dat tegenwoordig nog steeds, al kun je vaak ook via PayPal betalen. Hier in Nederland is iDeal favoriet of je doet het ouderwets ‘op rekening’.

Die laatstgenoemde optie gebruik ik vaak als ik zakelijk moet shoppen. Als ik drukwerk inkoop wil ik graag achteraf betalen en dat ging deze week niet helemaal goed. Ik hoorde al eens over een webshop waar je met een simpele truc alles voor niks kon bestellen en dat is natuurlijk een fiasco en tegelijkertijd ook pure diefstal. 

Na mijn bestelling kreeg ik een mailtje dat ik een aanbetaling zou hebben gedaan van dertig euro, terwijl dat niet het geval was! Sommige mensen zouden waarschijnlijk net doen alsof hun neus bloedt omdat het aankoopbedrag verminderd is. Maar ik ging naar de desbetreffende site, startte een chat met een medewerker en maakte een melding van dit gebeuren. Het duurde niet lang of ik kreeg een mailtje met een bedankje voor mijn betaling van min-dertig euro. Tja, het is feitelijk computertaal maar het betekent dat de fout ongedaan was gemaakt. Eerlijkheid duurt het langst. 

financiën, ondernemen, persoonlijk , , , ,

Waarom zou ondernemen topsport moeten zijn?

Oud-schaatscoach Gerard Kemkers vraagt aan het begin van zijn lezing of er pers in de zaal zit. Niet lang geleden is zijn uitspraak dat ‘voetballers verwende mannetjes zijn’ in de media gekomen. Een beetje pijnlijk, aangezien Kemkers sinds twee jaar voor FC Groningen werkt.

kemkers-bij-rabo

Hij distantieerde zich niet helemaal van deze opmerking, die hij naar eigen zeggen terloops had gemaakt. Maar dat hij de mentaliteit van een topvoetballer gemakzuchtiger vindt dan die van zijn eigen topschaatsers Ireen Wüst en Sven Kramer maakte hij op deze lezing meer dan eens duidelijk.

Voetballers moeten volgens hem ook meer een echte winnaarsmentaliteit krijgen. In de voetbalwereld lijkt het alsof ‘gewoon je best doen’ de norm is en dat de spelers niet gemotiveerd worden om beter te worden.

Naast het helpen met het opzetten van een topsportzorgcentrum wil Kemkers de huidige moraal in de voetbalwereld veranderen en spelers opleiden om het beste uit zichzelf te halen.

De kreet ‘ondernemen is ook topsport’ viel weer eens. Ik heb het al zo vaak gelezen en gehoord dat het me 1 oor in en 1 oor uit gaat. Maar vanavond niet. Voor het eerst vraag ik me af hoe dat er werkelijk uit ziet. Als Kemkers een video laat zien van zijn oud-pupil Kramer die fanatiek aan het trainen is en in de weer is met loodzware halters, kan ik niet de vertaalslag maken naar die van een ondernemer. Wat doe ik verkeerd, ga ik me bijna afvragen. Want mijn leven lijkt in de verste verte niet op die van een topsporter en volgens de wet ben ik toch echt ondernemer.

Nog altijd leeft het beeld dat de gemiddelde ondernemer zich een slag in de rondte werkt. 100 uur per week zijn eerder regel dan uitzondering, slapen een noodzakelijk kwaad en een burn-out ligt altijd op de loer. Blijkbaar kan er alleen optimaal gepresteerd worden als je jezelf voor 200 procent inzet en 24 uur per dag bereikbaar bent voor je klanten. Dit mag bij sommigen misschien sympathie opwekken, maar ik heb het gevoel dat er vaak schromelijk overdreven wordt. Bovendien is al die drukdoenerij slecht voor de gezondheid. Zelfs Kemkers gaf aan dat het belangrijk is om je rust te nemen. Iets waar je geen tijd voor hebt als je daadwerkelijk de 100 uur per week wilt halen.

Nu wil ik best geloven dat er mensen zijn die keihard werken. Maar het is ook een beetje hoe je dat zelf definieert. Een oud-collega zei laatst dat wij vijftien jaar terug een enorm drukke periode op het werk beleefden. Helemaal waar, maar ik heb het destijds niet zo ervaren. Ik deed gewoon mijn werk. Gistermorgen moest ik voordat ik ging ontbijten met een slaperige kop na een gebroken nacht een probleem voor een klant oplossen. Sommige mensen zouden dit misschien omschrijven als een bovenmenselijke actie, terwijl ik voor mijn gevoel alleen maar even iets sta te fixen.

Misschien neem ik zaken te letterlijk en moet ik een oortje dichtknijpen als mensen zulke opgeblazen kreten roepen. Maar waar het mij om gaat is dat mensen die niet dagelijks de marathon willen lopen zich geïntimideerd voelen. Het maakt mensen die eigenlijk graag zouden willen ondernemen, maar opzien tegen een zelfopgelegd martelregime onzeker. Ik geloof dat druk zijn vooral in je hoofd zit. Met een rustige leefstijl houd je je geest en lijf niet alleen soepel, maar kun je de drukte ook beter aan en houd je het langer vol.

burn-out, lezing, ondernemen, werk, werkdruk , , , ,

Telefonische verkoop

Iemand probeerde me laatst weer iets telefonisch te verkopen. Stomvervelend. De man aan de andere kant van de lijn vroeg wat ik zou doen als er brand in ‘mijn bedrijfspand’ zou uitbreken. Ik zei dat ik altijd alle brandjes zelf blus. En waarmee ik dan ging blussen: water, zand of CO2. Ik zei: ‘Meestal met alle drie, zodat ik zeker weet dat het allemaal goed komt.’ Nog een paar woorden ter afronding en toen was het gesprek alweer afgelopen. Ik geef toe, een beetje kinderachtig van mij om zo te reageren. En ik ben zeker een voorstander van brandpreventie en sta ook geheel achter het feit dat je hier niet te licht over moet denken. Maar het gaat om het principe. Ik koop niet aan de deur en ook niet aan de telefoon. Vooral niet van iemand die is ingehuurd door een bedrijf om een bepaald target te halen.

Jaren geleden belde er iemand van een factoringsbedrijf. Toevallig had ik net te maken gehad met een niet-betalende klant en ik zat daar op dat moment mee in mijn maag. Anders had ik allang opgehangen. De beller had een vasthoudendheid om ¨u¨ tegen te zeggen. Het lukte mij niet om een zinnig antwoord op zijn vragen te geven en hij hield me maar aan de praat. Op een gegeven moment wist de man me het gevoel te geven dat ik een torenhoog probleem had. Alsof niemand mijn facturen betaalt. Terwijl dat juist heel erg meevalt. In al die jaren slechts 1 debiteur die niet betaald heeft. Uit verhalen heb ik gehoord dat sommige factoringsbedrijven ook wel erg voortvarend te werk gaan en 1 dag na de verstreken termijn al actie ondernemen. Vaak wordt de ondernemer daar dan zelf op aangekeken.

Vlak nadat ik mij als zzp-er had ingeschreven, werd ik gebeld door iemand of mijn bedrijfsnaam op hun site vermeld mocht worden. Ik zou dan de vindbaarheid van mijn bedrijf vergroten en ze garandeerden 10 nieuwe klanten voor het komende jaar. De prijs van 360 euro vond ik aan de hoge kant. Toen ik het gesprek wou afronden, deed de dame een nieuw aanbod: het mocht ook voor 200 euro. Dat er in een paar minuten zomaar 160 euro afging, had me aan het denken moeten zetten. Maar naïef als ik was ging ik akkoord. Een jaar lang stond ik op een bedrijvenpagina. Een jaar later werd ik gebeld met de vraag of ik het contract wou verlengen. Ik zei dat het me geen goed plan leek. De vermelding had mij geen nieuwe klanten opgeleverd, zoals beloofd. De dame zei dat er weliswaar veel verwijzingen naar mijn site waren geweest. Maar dat had in elk geval niks opgeleverd! Een leuk staaltje van bedrog. Gemakkelijk geld verdienen.

Nog brutaler was de dame die meldde dat ik al op hun website vermeld stond, terwijl een snelle check van mijn kant het tegendeel bewees. ¨We hebben uw vermelding er tijdelijk afgehaald, omdat uw contract voorbij is.¨
Ik zei dat er geen sprake is van een contract; ik had van het hele bedrijf zelfs nog niet gehoord. Alhoewel, toch. Een jaar eerder hadden ze me ook al gebeld met de vraag of ik mijn contract wou verlengen. Maar toen was ik nog niet eens met mijn bedrijf begonnen!

Misschien dwaal ik af en zijn dit soort wanpraktijken niet te vergelijken met het brandpreventiebedrijf waarmee ik dit stukje begon. Maar telefonische verkoop is en blijft vervelend. Eigenlijk zou het verboden moeten worden. Want bij iedere aankoop heb je recht op een redelijke bedenktijd. En die wordt er dan vaak niet bij vermeld.

ondernemen, zzp ,
1 2