Iemand probeerde me laatst weer iets telefonisch te verkopen. Stomvervelend. De man aan de andere kant van de lijn vroeg wat ik zou doen als er brand in ‘mijn bedrijfspand’ zou uitbreken. Ik zei dat ik altijd alle brandjes zelf blus. En waarmee ik dan ging blussen: water, zand of CO2. Ik zei: ‘Meestal met alle drie, zodat ik zeker weet dat het allemaal goed komt.’ Nog een paar woorden ter afronding en toen was het gesprek alweer afgelopen. Ik geef toe, een beetje kinderachtig van mij om zo te reageren. En ik ben zeker een voorstander van brandpreventie en sta ook geheel achter het feit dat je hier niet te licht over moet denken. Maar het gaat om het principe. Ik koop niet aan de deur en ook niet aan de telefoon. Vooral niet van iemand die is ingehuurd door een bedrijf om een bepaald target te halen.
Jaren geleden belde er iemand van een factoringsbedrijf. Toevallig had ik net te maken gehad met een niet-betalende klant en ik zat daar op dat moment mee in mijn maag. Anders had ik allang opgehangen. De beller had een vasthoudendheid om ¨u¨ tegen te zeggen. Het lukte mij niet om een zinnig antwoord op zijn vragen te geven en hij hield me maar aan de praat. Op een gegeven moment wist de man me het gevoel te geven dat ik een torenhoog probleem had. Alsof niemand mijn facturen betaalt. Terwijl dat juist heel erg meevalt. In al die jaren slechts 1 debiteur die niet betaald heeft. Uit verhalen heb ik gehoord dat sommige factoringsbedrijven ook wel erg voortvarend te werk gaan en 1 dag na de verstreken termijn al actie ondernemen. Vaak wordt de ondernemer daar dan zelf op aangekeken.
Vlak nadat ik mij als zzp-er had ingeschreven, werd ik gebeld door iemand of mijn bedrijfsnaam op hun site vermeld mocht worden. Ik zou dan de vindbaarheid van mijn bedrijf vergroten en ze garandeerden 10 nieuwe klanten voor het komende jaar. De prijs van 360 euro vond ik aan de hoge kant. Toen ik het gesprek wou afronden, deed de dame een nieuw aanbod: het mocht ook voor 200 euro. Dat er in een paar minuten zomaar 160 euro afging, had me aan het denken moeten zetten. Maar naïef als ik was ging ik akkoord. Een jaar lang stond ik op een bedrijvenpagina. Een jaar later werd ik gebeld met de vraag of ik het contract wou verlengen. Ik zei dat het me geen goed plan leek. De vermelding had mij geen nieuwe klanten opgeleverd, zoals beloofd. De dame zei dat er weliswaar veel verwijzingen naar mijn site waren geweest. Maar dat had in elk geval niks opgeleverd! Een leuk staaltje van bedrog. Gemakkelijk geld verdienen.
Nog brutaler was de dame die meldde dat ik al op hun website vermeld stond, terwijl een snelle check van mijn kant het tegendeel bewees. ¨We hebben uw vermelding er tijdelijk afgehaald, omdat uw contract voorbij is.¨
Ik zei dat er geen sprake is van een contract; ik had van het hele bedrijf zelfs nog niet gehoord. Alhoewel, toch. Een jaar eerder hadden ze me ook al gebeld met de vraag of ik mijn contract wou verlengen. Maar toen was ik nog niet eens met mijn bedrijf begonnen!
Misschien dwaal ik af en zijn dit soort wanpraktijken niet te vergelijken met het brandpreventiebedrijf waarmee ik dit stukje begon. Maar telefonische verkoop is en blijft vervelend. Eigenlijk zou het verboden moeten worden. Want bij iedere aankoop heb je recht op een redelijke bedenktijd. En die wordt er dan vaak niet bij vermeld.