Gistermorgen woonde ik een event van Google bij in een oude leegstaande fabriek in de stad Groningen. Tijdens de “Digitale Werkplaats” kon je lezingen volgen, netwerken en inspiratie opdoen om meer uit je eigen website te halen. Tijdens het welkomstwoord werd nadrukkelijk vermeld dat het evenement geen vermomde reclame-campagne van Google was en dat de sprekers zich voornamelijk richten op het helpen van het vergroten van de online zichtbaarheid van ondernemers. Ten dele was dit ook waar, al viel het wel op dat er bij iedere lezing melding gemaakt werd van een Google product.
De eerste lezing die ik bijwoonde heette “Groei dankzij zoekmachinemarketing”. Iedereen die een website heeft doet er goed aan om die site ook daadwerkelijk goed vindbaar op het (overvolle) internet te maken. Er komen dagelijks websites bij en dat zorgt ervoor dat jouw site ook dagelijks minder kans maakt om gevonden te worden door jouw potentiële klant. Uiteraard werd de mogelijkheid om te adverteren via Google ook genoemd. Dit is zelfs een grote inkomstenbron van het bedrijf. Sommige ‘clicks’ op advertenties leveren zelfs 3 euro per keer op. Stel je voor als dat honderden of zelfs duizenden keren per dag gebeurt. Dat gaat om duizelingwekkende getallen.
De tweede lezing ging over het creëren van je eigen digitale werkplaats. Oftewel: werken in de ‘cloud’. De jongeman die deze lezing gaf vertelde in een razend tempo over alle voordelen die het internet biedt en dat het zo fijn is om altijd en overal ter wereld te beschikken over je eigen gegevens. Google Drive werd gepromoot en concurrent Dropbox werd ook nog even zijlings vermeld. De jongeman vertelde dat hij zijn MacBook laptop (1000 euro) gisteren te hard had dichtgeklapt, het apparaat was daardoor stuk gegaan. Gelukkig had hij alle bestanden ‘in de cloud’ staan en was het volgens hem daardoor minder erg. Dit geeft wat mij betreft aan in wat voor een wegwerpmaatschappij we leven en tegelijkertijd maak ik me zorgen over deze generatie twintigers die werkelijk lijkt te geloven dat alle problemen in deze wereld op te lossen zijn door de mogelijkheden van het internet.
Er werd een nostalgische foto getoond van een gezin dat voor de beeldbuis zit, gevolgd door een foto uit de huidige tijd waarin de gezinsleden met allerlei apparatuur op schoot zitten en de platte TV ook nog aan staat. De meeste mensen leken in de tweede foto hun eigen situatie te herkennen, terwijl ik dat had bij de eerste foto. Met het verschil dat de televisie hier meestal uit staat.
In de derde lezing leek er een brug geslagen te worden naar social media. Wie is je doelgroep op Facebook of Instagram en hoe kun je je daarop aanpassen. Dit vond ik zelf de meest geslaagde lezing. Een zakelijk stuk plaatsen op een medium waar mensen vooral komen om iets ter ontspanning te lezen heeft vaak niet zoveel zin.
Google is een bedrijf dat vooral denkt in groei en ze lijken er vanuit te gaan dat iedere ondernemer uit hetzelfde hout gesneden is. Maar het is maar de vraag hoe de aanwezige deelnemers daarover denken. Tijdens een gesprek met een lokale ondernemer die klein begonnen was en nu groot is geworden, bleek dat het volgens hem vooral ging om “hard werken en dichtbij jezelf blijven”. Deze conclusie hoor ik wel vaker en ik kan daar heel erg weinig mee. Ik kan me namelijk niet indenken dat het allemaal zo simpel is, want dan waren er veel meer succesvolle bedrijven en personen. Ook is het begrip ‘succes’ relatief; ik denk dat de meeste aanwezige zzp-ers al blij zijn als ze in hun levensonderhoud kunnen voorzien. Dat is dan niet het torenhoge succes waar Google op lijkt aan te sturen, maar dat kan voor iemand die zijn lievelingsvak uitoefent een persoonlijk succes zijn.
Al met al een ochtend vol inspiratie, al ben ik altijd een beetje sceptisch als ik mensen hoor die een rotsvast geloof hebben in alles wat digitaal is. Tegelijkertijd weet ik ook dat het in mijn aard zit om dingen om te draaien en ter discussie te stellen. Zo werd ik tijdens het welkomstwoord prettig afgeleid door een nest zwaluwen die hoog in het gebouw zaten en luid kwetterend de spierballentaal overstemden. Dat is voor mij het ware leven.
Iemand in de ogen kijken vind ik nog steeds belangrijk.
De virtuele wolken betekenen nog weinig voor mij.
Zonnige en onbewolkte groet,
Mijn bewegingen op internet zijn nog altijd minimaal en nogal vrijblijvend vermaak Maar ik heb dan ook geen computer maar “slechte een tekstverwerker en een leuk speeltje. Dat bevalt me prima , het is zo een leuke aanvulling op het “gewone leven” dat bij mij toch nog altijd voorrang heeft.
Alhoewel ik best veel gebruik maak van de mogelijkheden van internet zie ik tegelijkertijd ook wel de risico’s.
Het online shoppen bijv. …leegstand in winkelpanden neemt niet voor niets overhand toe… maar ja aan de andere kant, als je vanwege je beperkingen niet kunt winkelen is het online een mooi alternatief. Een 2e punt is ook dat online vaak veel geld te besparen valt want je vindt het gezochte vaak ook goedkoper en dat is voor velen, ook voor mij, een belangrijk onderdeel in mijn koopgedachte.
Zulke lezingen kunnen interessant zijn maar helaas zijn ze dat vaker niet dan wel, inderdaad veel, verkapte of niet, promotie en te langdradige, hoogdravende en evengoed slaapverwekkend saaie monologen.
Fijn dat er in ieder geval een deel was dat jou wel kon boeien, was het tenminste niet compleet een verspilling van je tijd.
ja, ik begrijp het allemaal wel een beetje, dat clowd en twitter en zo, maar verder doe ik er weinig mee, alles lijkt om geld te draaien. Verkopen en verdienen.
Dat Facebook en Instagram zo voor bedrijfsdoeleinden wordt gebruikt, maakt dat ik het erg weinig gebruik.
Internet heeft zo zijn nadelen. Ik had vroeger al een hekel aan mensen die de tv aanlieten terwijl ik daar op visite zat. Ben tegenwoordig zelfs geneigd het ding uit te gooien of op te stappen. Dat gedrag dat mensen nog geen 2 tellen zonder een scherm kunnen vind ik net zo’n nadeel.