Weblog
Eindelijk gun ik mezelf weer eens de tijd om een blogje te maken. Een dozijntje foto’s. We beginnen met een mooie lucht…
In mei plaatste ik deze foto van onze vuurdoorn:
En nu ziet hij er zo uit:
Dit is de Ennemaborg in Midwolda. Een ex-collega houdt een foto-expositie in het koetshuis.
En nu 8 foto’s van paddestoelen en zwammen die we in het bos hebben gespot.
Toen onze overkapping eind april werd geplaatst hoopten we natuurlijk op een lange zomer en die wens is helemaal uitgekomen! Al gaat het vanaf morgen elke dag regenen, dan nog heb ik het gevoel dat we nog nooit zo’n lange zonnige periode hebben gehad. Dit werd laatst onderstreept door een dame die ons een workshop Palestijns koken gaf. Zij woont nu 33 jaar in Nederland en zei dat 2018 het meest zonnige jaar is.
Wat de tuin betreft is dit weer een hele uitdaging. Oma’s Camelia leek eerst zo sterk te zijn, maar heeft het zwaar te lijden onder de droogte. Ook zijn onze fruit- en groenteplantjes niet echt vruchtbaar te noemen. We hebben tot nu toe twee komkommers uit eigen tuin kunnen eten, maar voor het eerst in drie jaar is onze courgette-oogst mislukt. De hedera groeit wel stug door natuurlijk, die moet ik vaker snoeien dan normaal. Voor de rest is het hier een groene bende met al die planten en kan ik me nu al verheugen op volgend jaar, wanneer we er nog een stukje tuin bij gaan maken.
Als ik met mijn vrouw in de tuin zit met een goed boek en een koel glas water binnen handbereik heb ik helemaal niets meer te wensen. Zo ben ik ook totaal niet jaloers op al die mensen die op deze Zwarte Zaterdag in de file staan of in het vliegtuig onderweg zijn naar een nog warmere bestemming. Sterker nog: wij gaan helemaal niet op vakantie omdat wij allebei een leuke bijbaan hebben gevonden. We combineren het werken in onze eigen bedrijfjes nu met 8 uur in loondienst en tot nu toe bevalt dat prima. Het geeft een stukje afwisseling en ritme, leuke collega’s en je leert weer van alles. Bovendien krijg ik al een vakantiegevoel als ik achter het huis zit of als we met een lunchpakketje en een flesje water op zak gaan fietsen. Het Zuidlaardermeer is hier 18 kilometer vandaan:
U ziet mij hier in het Zuidlaardermeer staan, waar een week later een negatief zwemadvies kwam vanwege blauwalg. Gelukkig heb ik het alleen bij pootje baden gehouden. Het Langeboschmeer bij Wildervank kampt al jaren met blauwalg. Ze proberen het met water uit het IJsselmeer door te spoelen, in de hoop om van het probleem af te komen. Ben benieuwd of dat gaat lukken, want dan kan het recreatiegebied eindelijk ten volle gebruikt worden.
Weer een kijkje in onze tuin.
Eén van de twee witte rozen:
Wesp op een plant uit Madagaskar:
Geen idee hoe deze plant heet, maar dat maakt ook niks uit:
De eerste aardbei, vlak voordat hij geplukt en opgegeten werd:
Op 25 mei zag de komkommer er zo uit:
En nu is hij een stukje groter. Nog een paar centimeter erbij en hij kan geoogst worden.
Blauwe bessen in aantocht.
Eén van de vele bloemen van de Clematis.
Komkommer in wording
Een nog eenzame roos.
Erysimum ‘Winter Orchid’
Erysimum ‘Bowles Mauve’
Gebroken hartje
Toscaanse jasmijn. Deze groeit langs de paal van onze nieuwe overkapping.
Bij op de bloesem van de bieslook.
Onze vuurdoorn is volop in bloei.
Hommel op de bloesem van de vuurdoorn.
De eerste bloeiers in de tuin: blauwe druifjes (inmiddels uitgebloeid).
Camelia (Japanse roos)
Mooie bloemen in de struik die we uit de tuin van mijn oma hebben gehaald en hier in de grond hebben gepoot. Een erfstuk zou je kunnen zeggen. Hij gedijt beter in de Veendammer grond dan in de harde kleigrond van mijn oma’s tuin. Krijgt nu ook meer waardering. Oma vond het vervelend dat de bloemen zo snel waren uitgebloeid en vervolgens een rommeltje maakten van haar tuin. Zo was ze nu eenmaal. De focus lag bij haar vaak op het negatieve. Maar elke dag genieten we van haar plant. En zo denken we ook steeds weer even aan haar.