Vlak nadat ik het vorige blogje had geschreven werd ik door de huisarts van oma gebeld. Hij had haar met een bezoekje vereerd om de resultaten van het bloedprikken te bespreken. Aangezien hij het gevoel had dat hij niet echt tot haar kon doordringen belde hij mij ook maar even.
De ophoping van vocht in benen en voeten komt door de verminderde werking van het hart, in medische termen ‘fors hartfalen’ genoemd. Het hart is na 89 jaar behoorlijk uitgeput geraakt en daardoor is oma zo benauwd. Afgelopen vrijdag zijn we behoorlijk geschrokken toen we haar uitgeblust in haar pyjama zagen zitten. Gisteren zag ze er een stuk beter uit en leken haar benen iets dunner te zijn dan een week eerder. Dat kan komen door een hogere dosering plasmedicatie.
Zelf wil ze niets weten van extra medicijnen of behandeling in het ziekenhuis, toch is het opvallend dat ze de extra tabletjes wel slikt. Ze is teleurgesteld dat de dokter haar geen spuitje wil geven, maar ja, er is nog geen sprake van ondraaglijk lijden in de letterlijke zin. Oma is nog steeds in staat om zelf haar eten te koken, haar was te doen en haar huis netjes te houden. Dat laatste met behulp van een huishoudelijk medewerkster, die elke week een paar uurtjes langskomt.
De huisarts stelde aan oma voor om in het ziekenhuis het overtollige vocht uit haar lichaam te halen. Een tijdelijke oplossing, aangezien de oorzaak van dit probleem haar slechte hart is. Maar dit wil ze dus niet. Het zou best kunnen dat de verhoogde medicatie hulp kan bieden, we wachten af. Desondanks kan het hart het zomaar ineens begeven, zei de dokter, en hij hoopt dan ook dat ze zo een keer rustig inslaapt.
Je kunt natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar voorlopig is dat volgens mij nog niet aan de orde. Oma zegt dat ze er niet zoveel zin meer in heeft, maar zo lang als haar hart nog klopt gaat het leven door.
Wij hebben gisteren boodschappen voor haar gedaan, haar tuintje bijgewerkt, post gehaald en vuilnis weggebracht. Uiteraard kunnen we nog veel meer doen dan nodig is, maar zelf zegt ze dat ze het liefst een beetje bezig blijft. Zolang het kan. Vele oudjes zitten de hele dag in een stoel (achter de spreekwoordelijke geraniums) maar oma wil wel graag wat doen. Ook al gaat het in een langzaam tempo en met diverse rustpauzes tussendoor. Ik denk dat beweging ook een beter effect heeft op haar vochtprobleem dan als ze de hele dag zou stilzitten.
Sterkte!
Ik kan mij voorstellen dat jullie je zorgen maken.
Bemoedigende groet,
Het is niet niets dit gezondheidsprobleem en zeker ook niet met dit weer. Ik hoop dat alles goed verloopt.
Toch zijn de zorgen wel te begrijpen.
Overigens snap ik je oma ook.
Daar heb je natuurlijk gelijk, ewegen is goed voor haar dus als ze dat ook wel is dat primma. Gewoon die dingen die ze zelfs niet meer aankan uit handen nemen en misschien af en toe een kleine wandeling met haar maken ( als dat nog mogelijk is) want wandelen is ook erg goed voor de bloedsomloop!
Fijn dat jullie een oogje op haar houden.
Wandelen is lastig met die dikke en zware benen. Maar door het huis lopen wil nog wel.
ja, je moet altijd in beweging blijven, wie er bij gaat zitten is verloren. En het einde komt uiteindelijk toch wel, en dat is nooit fijn.
Dat lijkt mij schrikken als de huisarts vertelt dat het hart zomaar kan stoppen. Dan wordt het elke ochtend wakker worden met het idee, zal ze????
Ik hoop dat de plaspillen goed werken en dat je oma zich weer wat fitter gaat voelen. Fijn dat ze jullie heeft.
Desondanks wens ik je een heel fijn weekeinde.
Jij ook Nathalie!
Wat een zorgelijke kwestie, ik leef met jullie mee!
Ik herken het evengoed wel, valt ook niet tegen te praten dus ik laat het maar zo. Inderdaad, je kunt wel meer doen maar het is beter dat niet te doen al kan het nog zo moeilijk voelen iets niet te doen… het in beweging blijven is zeker weten het beste en gelukkig doet jouw oma dat nog, dat is ook wat waard.
Ik hoop zeker ook met jullie mee dat dat ‘ einde’ voor haar in ieder geval ongemerkt zal gaan.