Voor het zesde jaar op rij ga ik weer aan de slag als muziekbegeleider voor mensen met een verstandelijke handicap. Vrijwilligerswerk dat ik ooit ben begonnen nadat ik gefascineerd was door een programma op TV. In dit programma werd duidelijk dat mensen met bijvoorbeeld autisme goed te bereiken waren door muziek met ze te maken. Jarenlang bleef het ergens in mijn hoofd zweven, totdat ik een advertentie zag van de Novo. Ik hoefde er niet lang over na te denken en schreef me in. Inmiddels zijn we dus zes jaar verder en ben ik ondertussen van alle vrijwilligers het langst ‘in dienst’. De begeleiders van de mensen voelen zelfs een beetje aan als collega’s, ondanks dat zij 40 uur per week aanwezig zijn en ik maar 2 uurtjes.
Ik geef een man les op keyboard en daarna leid ik een zanggroepje van 7 mensen. Ik begeleid op gitaar en zing natuurlijk ook mee. We zingen de betere Nederlandse nummers, zoals van Frank Boeijen, Bram Vermeulen, Ramses Shaffy en Doe Maar. Dankbaar werk is het zeker. Het is niet allemaal even zuiver van klank maar daar gaat het ook niet om. Het is in eerste instantie bedoeld om een soort van ‘kampvuur-gevoel’ te creëren. Het geeft gezelligheid en vrolijkheid, niet alleen bij de mensen maar ook bij mij.
Daarnaast is muziek een van de mooiste geschenken van in het leven. Mooi vrijwilligerswerk doe je.
Ik heb vaak m’n bedenkingen bij vrijwilligerswerk omdat er (te) veel op vrijwilligers afgeschoven wordt waar mensen gewoon recht hebben op een “beroepskracht” . Maar er zijn uitzonderingen en dit is er zo een denk ik. Het lijkt me heel bijzonder om mensen “meer zichtzelf” te kunnen laten zijn door met hen muziek te maken.