Ik was eerst sceptisch om ook zo’n ding te gebruiken: een zelfscanner in de supermarkt. Weer een technologisch vernuft erbij, dit keer om het beroep van kassamedewerker uit te wissen. Op die manier hou je niemand meer aan het werk. Bovendien wist een kennis te vertellen dat er steekproeven worden gehouden en dat de politie wordt gebeld als je een artikel hebt vergeten te scannen.
Iedere keer liep ik straal langs de wand vol met scanapparaten en keek vol onbegrip naar de klanten die ze wel gebruikten. Dat ze het risico willen lopen… Met de beste wil van de wereld alle producten ‘blieben’ en als het apparaat hapert en iets vergeet te registreren krijg jij de schuld…
De laatste tijd merkte ik dat mijn nieuwsgierigheid groeide. Zo leuk is het niet om al die boodschappen op de band te leggen en daarna weer in de tassen te doen. Er is maar één manier om die tijdrovende stap te vermijden: door de zelfscanner te gebruiken.
Een paar weken terug was mijn debuut. Vlak voordat ik naar de kassa reed controleerde ik tien keer de inhoud van mijn boodschappenkrat. Geen fouten maken. Anders politie. Gearresteerd worden. Een strafblad. Ach, zo heet zou de soep niet worden gegeten. Maar toch, iets vergeten komt over als stelen.
Sindsdien scan ik zelf! Wat een gemak om de boodschappen na het scannen gelijk in je krat of tas op te bergen! Gister kreeg ik echter een steekproef! Even schoot het door me heen: als dat maar goed gaat. De kassajuffrouw ging met haar scanner op ons karretje af. Ik was in de veronderstelling dat ze alles opnieuw ging scannen maar ze scande maar een paar producten. Dat was blijkbaar genoeg. Na deze check kon ik betalen. Toch een beetje opgelucht.
Tja, ik zie ze ook altijd hangen maar ben er nog nooit aangegaan. Eigenlijk geen idee waarom niet. In de rij is ook maar in de rij denk ik.