Gistermorgen kwam er een leidinggevende van de thuiszorg bij mijn oma langs om door te nemen of alles nog naar wens was. Even daarvoor was oma weer voorzien van de pilletjes die twee andere dames haar kwamen toedienen. Voor iemand van bijna 89 slikt ze weinig medicijnen. De thuiszorgdame keek ook wel op dat ze toch weer behoorlijk was opgeknapt na haar valpartij begin dit jaar.
Het is hard werken voor weinig geld in de thuiszorg. Steeds meer bezuinigingen, er moet meer gebeuren in minder tijd. Eigenlijk een beetje onmenselijk. Als er een branche is waar juist meer geld naar toe moet en waar mensen meer aandacht zouden moeten krijgen, dan is het wel in de zorg. Maar de boekhouders regeren en zo lang als die het voor het zeggen hebben krimpt de zorg verder in.
Ik heb respect voor de dames die oma, en andere bejaarden, ondersteunen. Het is geen gemakkelijk werk. Ik hoor wel eens geluiden van lastige cliënten die behoorlijk dwars kunnen liggen en dan moet je als helpende toch professioneel blijven en af en toe je trots inslikken. Een vriend van me die ook in de zorg werkt, heeft wel eens wakker gelegen van een beledigende opmerking van een oude man. Door de jaren heen heeft hij een dikkere huid kunnen kweken. Maar gemakkelijk zal het zeker niet zijn.