Toen ik halverwege de twintig was vond ik steden leuker dan dorpen. Ik droomde erover om ooit in een stad te gaan wonen en elk weekend bandjes te gaan kijken in allerlei kroegjes en regelmatig naar de bioscoop te gaan. Uiteindelijk kwam ik, als plattelandsjongen, terecht in Veendam. Een stuk rustiger dan de ‘grote’ stad Groningen waar ik in eerste instantie mijn toekomst zag. Op zich vind ik het wel leuk om te fantaseren over hoe het leven was gelopen als ik daar een huis had gevonden.
Gelukkig ben ik heel tevreden met hoe het is gegaan. Nooit was Veendam een serieuze kandidaat geweest als mijn toekomstige woonplaats en dan kom je er uiteindelijk toch terecht. Best bijzonder, want ondanks dat ik het altijd wel een leuke plaats vond had ik op voorhand nooit gedacht dat ik er ooit zou willen wonen. Wat dat betreft werd ik ook vooral gekieteld door dat mooie nieuwbouwproject in dat leuke straatje. Toen kwam opeens alles samen en het duurde dan ook niet lang voordat ik mijn handtekening onder het koopcontract zette. Ik was toen 31 en nu ben ik 46. De tijd is omgevlogen.
Veendam wordt de ‘parkstad’ genoemd, maar het doet dorps aan. Ik hoef maar een klein stukje te fietsen en ik rij middenin een weiland, omringd door koeien en (sinds vorig jaar) windmolens. We hebben dit jaar ook weer heel wat afgefietst en vrij weinig in steden vertoefd. Ik ben vorig jaar september voor het laatst in Groningen geweest en voorlopig heb ik daar ook helemaal niks te zoeken. Zo kun je zien dat niet alleen de omstandigheden veranderen, maar dat je als mens ook totaal andere prioriteiten krijgt. Ik kom bijna nooit meer in de kroeg en bioscoop en dat is prima. In coronatijd is dat natuurlijk ook een stuk lastiger en is het meer ‘coronaproof’ om zoveel mogelijk in de natuur te zijn. Als daar tenminste niet teveel mensen in de buurt zijn.
Deze zomer hebben we nog een kijkje genomen in een boerderij in Meeden. Daar werden allerlei producten verkocht en we mochten ook even langs de koeien in de schuur lopen. ‘Dag dames’ zei ik.
Zo blijkt dat ik in 2021 vooral op het platteland ben geweest, op een paar stadsbezoekjes na (Haarlem, Assen en Emmen).
Het is wel een heel andere omgeving, dan waar wij wonen. Hier in Vlaardingen zit je midden in de Randstad. Vlaardingen, Schiedam, Rotterdam allemaal tegen elkaar aan gegroeid. En toch als ik 5 minuten loop, dan zit ik in een prachtig gebied met weilanden, boerderijen en rust.(Midden Delfland) Maar de schoorstenen van Pernis zie je overal.
Om echt te wonen zijn de meeste grote steden gewoon veel te druk geworden . Ik trok bijna 35 jaar geleden weg uit Den Haag naar het aanleunende Rijswijk. Zo nodig zit ik zó weer in Den Haag maar ik zou er voor geen goud meer willen wonen.