Gisteravond zagen we een livestream concert van Frank Boeijen. Het idee dat je op je eigen bank naar een concert kunt kijken vind ik een uitkomst. Wat mij betreft één van de mooie voorbeelden dat er door de coronapandemie ook allerlei andere mogelijkheden zijn bijgekomen. Want als we het hele coronagedoe achter ons hebben liggen, durf ik te wedden dat het volgen van livestreams gemeengoed gaat worden. De artiesten kunnen op die manier meer mensen bereiken en dus meer verdienen doordat de grootte van het publiek niet meer beperkt wordt door de inhoud van een concertzaal. Meer kijkers is meer vreugde in dat geval.
Vijf jaar geleden zagen we Frank Boeijen in het echt, in het oude Luxor theater in Rotterdam. Ik heb hieronder een filmpje geplaatst. Ik moest opeens denken aan een uitspraak van mijn opa. Hij zag alles van de sombere kant en volgens mij had hij daar ook wel schik in. Hij zei op een dag: “Die Frank Boeijen hè. Die is toch nooit echt doorgebroken.” Ik sprong nog net niet op uit mijn stoel.
En toch kan het één het ander niet vervangen vind ik. Dat zal deel komen omdat ik geen toepassingen heb om een beter geluid dan dat van de laptop te krijgen. Maar dan nog , een avond uit heeft toch totaal andere charmes dan op de bank naar een livestream kijken.
Ik vind live dan toch wel meer hebben. JE bent er ook uit. AL hou ik niet van grote menigten, voor concerten maak ik een uitzondering.
Een echt concert heeft meerwaarde, vind ik. Maar in een pandemie is elk beetje vertier meegenomen. Frank Boeijen heeft zo’n geweldige stem! En dan de teksten. Hij heeft ook een cd samen met Stef Bos gemaakt. Steppenwolf. Prachtig.