Tijdens één van de laatste repetities die ik had met de band leende ik voor één nummer de microfoon van onze bandleider en vroeg met een knipoog of hij corona had. Op dat moment maakten we ons nog niet echt druk om dat virus, maar dat duurde niet lang meer. De bandrepetities werden stopgezet en nu is het alweer negen maanden geleden dat we samen hebben gespeeld. Zeven mensen in een relatief kleine oefenruimte is in deze tijd niet te doen. Ik hoef je niet te vertellen dat het bij iedereen enorm kriebelt om weer samen te gaan spelen. Vooral omdat we net lekker op gang waren met een nieuwe bassist. Ik hoop echt dat we het samen musiceren volgend jaar weer kunnen oppakken.
Ik heb tijdens de zomer thuis nog redelijk wat gespeeld. Maar je mist toch de interactie met de andere muzikanten en dan stimuleert het niet zo. Toch heb ik de gitaar vanmiddag even opgepakt om weer te voelen hoe dat is en ik moet zeggen, het voelde goed. Het was net alsof mijn vingers in hun element kwamen, ook al ben ik eigenlijk een beperkte gitarist. In de band speel ik toetsen trouwens. Maar een gitaar is een stuk handzamer. Ik heb hem van zolder gehaald en op mijn kantoor gezet en hoop dat ik er de komende tijd weer wat vaker op zal pingelen.
Ik kocht mijn Ibanez gitaar in 2002. Mijn kameraad had een jaar eerder al eentje gekocht en toen kreeg ik de smaak ook te pakken. Ik speelde al piano sinds mijn negende en dus is het extra spannend om op je 27e nog een nieuw instrument aan te schaffen. Ik wilde graag een elektrische gitaar die je ook (enigszins) akoestisch kunt bespelen. De jongen die me in de winkel hielp kon alleen het intro van ‘Nothing else matters’ spelen dus ik kreeg niet echt een imponerende demonstratie.
Ik kende al een paar akkoorden doordat ik tien jaar eerder een tijdje een Spaanse gitaar had. Die had ik weer verkocht want ik kon toen niet echt de discipline opbrengen om te oefenen. Gitaar spelen is heel anders dan toetsen. Voor mij begon de ontdekkingsreis op dat instrument door wat akkoorden en riffjes te leren en uiteindelijk wat nummers te schrijven. En zo ben je opeens 18 jaar verder…
Ik kan me voorstellen dat je het samenspelen mist , dat is zoveel leuker dan alleen. Heel vroeger had ik ook een gitaar maar kon alleen wat akkoorden spelen en dan is het eigenlijk alleen geschikt om te begeleiden
Samenspelen in een band lijkt me geweldig. Bezig zijn met datgene wat je met elkaar bindt: muziek maken. Wat knap dat je al zo lang piano speelt. Je bent er ongetwijfeld een kei in.
Vroeger speelde ik gitaar (en blokfluit, er mag gelachen worden…) Ik heb zelfs het songfestival op de havo gewonnen. Kun je nagaan hoe slecht de rest was 😀
Zonder band zelf blijven spelen is oefenen in je zelf verbeteren. Of tevreden zijn zoals het gaat.
Ik hoop dat de band binnenkort weer samen kan spelen.
Veel muziekplezier!
Heel veel mensen zijn er dit jaar achter gekomen dat een hobby erg belangrijk is, vooral de hobby’s die je zonder anderen kan doen. Je kan gelukkig nog oefenen dat is al waardevol. Ik heb geen talent voor muziek ge-orven helaas. Maar je begrijpt dat ik nu wel een stukje wil zien en horen (filmpje!) als jullie weer samen kunnen spelen.