Terwijl ik door een deken van herfstbladeren loop moet ik opeens weer aan oma denken. De bladeren die nog aan de boom hangen krijgen een gouden gloed door de lage herfstzon. De rest ligt bezaaid over straat, berm en tuin. Oma zou dit geen schilderachtig beeld hebben gevonden.
Ik hoor het haar nog zeggen: “Wat een troep! Is er nou werkelijk niemand die dit even kan opruimen?” Zij hield er niet van als de natuur zijn onstuimigheid liet zien. Ieder blaadje dat in haar territorium kwam werd door haar weggeveegd, opgepakt en vakkundig verwijderd. Ze beschuldigde haar schoonzus, die iets verderop woonde, er zelfs van dat zij de bladeren haar kant uit veegde. Dat leek mij sterk, want oma woonde op de hoek en daar waaide sowieso altijd alles heen.
Ik moet er nu om gniffelen, maar tegelijkertijd verbaast het me nog steeds dat ze van zo weinig dingen kon genieten. Maar goed, ieder mens is verschillend natuurlijk.
(foto’s gemaakt in Ommelanderwijk)
De een ziet de herfst, de ander het blad als afval op de stoep.
Mooie foto’s! Woon jij daar (in de buurt)?
Wat een mooie zin: “Zij hield er niet van als de natuur zijn onstuimigheid liet zien.” Volgens mij kan jij wel een roman schrijven…
Dit is in Ommelanderwijk, een dorp dat een kilometer of 4 verderop ligt. Het hoort ook bij de gemeente Veendam.
Haha, de ambitie om een roman te schrijven is er in elk geval wel dus wie weet. Dank je š
Nou op straat kan dat blad behoorlijk glad worden na een regenbuitje dus dat je oma op straat geen herfstblad wilde hebben snap ik dan nog . Maar verder kan ik gelukkig reuze genieten van de prachtige herfstkleuren en haal in de tuin het blad ook alleen op de paden weg, de rest laat ik liggen want dat heeft gewoon een functie in ons eko systeem.
Je schetst een treffend beeld van je oma.Het lijkt me geen makkelijk leven en een nare gedachte als je je schoonzus ervan verdenkt expres blaadjes op je terrein te vegen ; )
Prachtige foto’s en een bijzonder verhaal van jouw oma. Ik heb ook wel aparte herinneringen aan mijn Groningse oma’s Feit is, dat veel mensen van die generatie ( oorlog meegemaakt, enz.) vallen in de categorie; “d’r zit een kop op!”