Waanzinnig gedroomd

Ik had vannacht een maffe droom en was blij dat ik me hem nog helemaal kon herinneren. Blij, ondanks het feit dat het in deze droom niet goed met me afloopt.

Vriend J. en R. zijn uitgenodigd om een radioprogramma te presenteren in Hilversum. Ik mag mee als introducé. Terwijl zij in de studio zijn breng ik een bezoek aan een nabijgelegen boekenwinkel. Nadat ik een boek heb afgerekend ga ik naar de studio om het laatste deel van de uitzending mee te maken. Als het afgelopen is gaan we gedrieën naar een afterparty. Op het feest kom ik erachter dat ik mijn tas ben vergeten. Ik herinner me dat die vast nog in de boekenwinkel ligt. Ik verlaat het feest en loop terug naar de winkel. Mijn tas is nergens te bekennen, de lichten zijn uit en de winkelbediende is er ook niet meer. Ik ga teleurgesteld weer terug naar het feest, waar J. en R. ondertussen in het zonnetje zijn gezet. Als dank voor hun bijdrage aan de uitzending krijgen zij ieder een MacBook overhandigd. J. kijkt een beetje beteuterd; als hij dit had geweten had hij onlangs geen iMac gekocht! Tot mijn verrassing krijg ik ook een MacBook. J. en R. reizen met de auto terug naar huis, ik ga met de trein. Opeens kom ik erachter dat ik nog iets kwijt ben: mijn mobiele telefoon. Het lege hoesje zit in mijn kontzak, maar de smartphone zelf ontbreekt. Ik ben bestolen, maar door wie en waar?
Mijn vrouw haalt me met de auto op van het station. Ik vertel dat ik mijn mobiel kwijt ben en dat de dief nu toegang heeft tot al mijn gegevens en contacten. Voordat ik instap, kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan: ik heb de doos met de MacBook in de trein gelaten. Ik ren via een grote trap weer richting het perron. Bovenaan de trap staat een vrouw die ik eerder in de studio heb gezien. Ze lijkt me te willen tegenhouden. Ik zie de boze blik in haar ogen en schrik als ze naar me begint te schoppen. Als ze me raakt val ik van de metershoge trap en tenslotte wordt alles zwart.