Spannende droom

Best een spannende droom vannacht…

Ik zit in een klein kamertje op een laptop te typen. Plotseling klopt er iemand op de deur; het is mijn chef die me vraagt om mee te komen. We betreden een grote ruimte die vol is met mensen. Er staat een camera opgesteld en de directeur van ons bedrijf staat in het midden. Ik krijg de opdracht om een beeld aan mijn baas te overhandigen. Ik heb daar eigenlijk geen zin in want ik heb een hekel aan de man. Toch word ik er min of meer toe gedwongen. De camera staat me tegen. En dan maakt de directeur mij ook nog met een suffe opmerking voor al die mensen belachelijk. Ik bedenk me niet en gooi de pot hete koffie die op een tafel staat naar zijn hoofd. Ik hoor hem schreeuwen van pijn terwijl ik de ruimte uit ren.

Mijn collega’s gaan me zoeken, ik hoor ze praten terwijl ik me schuilhoud in een kleedkamer. De baas is er slecht aan toe, heeft overal brandwonden.
Voordat ik naar buiten kan, moet ik eerst een groot warenhuis doorkruisen. In eerste instantie is het er vrij rustig, totdat ik een aantal bekende gezichten zie. Het zijn mijn collega’s die me willen uitleveren aan de politie. Ik zet het op een lopen, maar zie dat 1 van hen de roltrap blokkeert. Met al mijn kracht til ik hem op en smijt hem over de roltrap naar beneden. Nu heb ik nog een groter probleem. Ik heb iemand vermoord.

Ik vlucht naar een café en praat met vrienden over wat er is gebeurd. Zij zeggen dat ik me in het café mag schuilhouden en dat ze me niet zullen verraden. Maar op het toilet hoor ik iemand over mij praten en dan begrijp ik dat mijn vrienden hun mond toch niet hebben kunnen houden.
Midden in de nacht vlucht ik naar een natuurgebied buiten de stad. Het is er totaal verlaten en ik beraad me op wat ik zal doen. Ik zie een lange dam die precies de richting uit gaat naar de plek waar ik veilig zal zijn (waarschijnlijk in het buitenland). Tijdens mijn wandeling komen er opeens twee honden op me af, die me besnuffelen en blijven achtervolgen. Ik denk dat het afgedwaalde politiehonden zijn. Ik blijf lopen en lopen, maar het lukt me niet om de honden kwijt te raken. De dam gaat over in water en ik blijf even stil staan om te zien dat het eigenlijk onverantwoord is om dat hele stuk te moeten zwemmen. Maar ik heb geen keus. Dus ik spring erin en de honden doen hetzelfde. Als ik een stukje heb gezwommen kijk ik over mijn schouder en zie ik ze in het water spartelen en langzaam verdrinken. Uiteindelijk bereik ik zonder schoenen en in mijn ondergoed de overkant. Ik ben veilig. Vrienden vangen me op en helpen me aan kleding.