Minibieb

Een minibieb is een kastje of (konijne)hok met afgedankte boeken die je kunt lenen of ruilen.

We fietsten laatst naar Ommelanderwijk, waar bij iemand een minibieb in de voortuin staat. Mijn vrouw en ik hadden allebei een boek meegenomen om voor een andere om te ruilen.

Ik zag een boek van de schrijver Gabriel García Márquez. Voor de derde keer in twee weken tijd dat ik boeken van hem tegenkom. Een prachtige omslag met een bijzondere titel: “De kolonel krijgt nooit post”. Het speelt in het fictieve plaatsje Macondo en het gaat over een 75-jarige kolonel die samen met zijn zwaar astmatische vrouw in grote armoede leeft. Iedere vrijdag gaat hij naar de haven, waar de post per boot aankomt. Hij wacht in het postkantoor op een brief, waarin staat dat hij een veteranenpensioen krijgt. Maar je raadt het al: die brief komt niet. Hij en zijn vrouw proberen zoveel mogelijk spullen te verkopen om een beetje rond te kunnen komen. Maar op een gegeven moment is hun huis bijna leeg. Het enige waardevolle dat ze nog hebben is een magere vechthaan. Maar de kolonel krijgt het niet over zijn hart om die te verkopen, aangezien deze haan aan hun overleden zoon toebehoorde.

Ondanks het sombere uitgangspunt krijgt het boek door de schrijfstijl van Márquez toch wat lucht. Hier en daar valt er zelfs wat humor te bespeuren. In eerste instantie is het moeilijk om je als lezer in de beschreven setting in te leven. Ze wonen in een huis met een dak van palmbladeren en afgebladderde kalkmuren, het is 1957 en het speelt zich in een fictief plaatsje in Colombia af. Een andere wereld dan de onze. Dat is ook het mooie van lezen. Door taal worden de beelden gevormd. Een goede ruil!