Laatst sprak ik iemand die nog niet in het bezit was van een smartphone. Hij zag het nut er niet van in en zweerde bij zijn dumbphone. Nou is het ook absoluut waar dat je meestal niets mist als je het nooit hebt gehad. Om die reden heeft het ook jaren geduurd voordat ik zelf een iPhone kocht. Maar ook de hoge aanschafprijs van 400 euro zorgde ervoor dat ik er eerst een paar nachtjes over ging slapen in plaats van mij ’s ochtends vroeg tussen de hongerige wolven voor de Apple Store te begeven. De wetenschap dat een smartphone meer een zakcomputer is dan een telefoon trok me uiteindelijk over de streep, want het leek me handig om voor kleine handelingen niet steeds de iMac op te hoeven starten.
Voor de jeugd is het inmiddels zo vanzelfsprekend om een smartphone op zak te hebben dat ze waarschijnlijk liever hun broertje of zusje zouden willen inruilen dan hun favoriete apparaatje. Ik zag laatst een pubermeisje onhandig haar fiets parkeren terwijl ze haar phone in haar hand had en moest denken aan mijn opa, die altijd een brandende sigaret bij zich had terwijl hij aan het klussen was. Handig is het niet en op mij komt het even verslavend over als roken, maar goed.
Dat niet alleen een groot deel van de jeugd verslaafd is aan hun smartphone, bleek zaterdag uit een artikel van een dagbladjournalist. Hij had zijn mobiele gebruik gemeten met behulp van een app en kwam tot de conclusie dat hij wel twee uur per dag besteedde aan het checken van zijn statussen op Feestboek en Twieter. Al zijn dagelijkse handelingen onderbrak hij door gelijk te reageren op de meldingen van zijn telefoon. Zijn vrienden en vriendin kregen het gevoel dat ze er niet meer toe deden en nu wil hij zijn verslaving onder handen nemen.
Opvallend vond ik dat er in zijn artikel stond dat mensen als Steve Jobs hun kinderen weghielden van mobiele apparaten. Stel je voor dat ze eraan verslaafd zouden raken…
Ik vind zowel mijn iPhone als iPad erg handig, maar gebruik ze met mate. Af en toe zet ik alles uit en dat vind ik heerlijk. Sommige mensen kunnen zichzelf niet bedwingen en gaan over tot hardere maatregelen: ze heffen hun Feestboek account op en kopen weer een dumbphone. Binnenkort verschijnt de nieuwe versie van een oude klassieker, de Nokia 3310. Misschien dat een categorie mensen de telefoon aanschaffen en de smartphone weg doen. En dan is het cirkeltje weer rond.
Volgens mij is de kunst vooral om de baas te blijven over je smartphone in plaats van andersom. Niet teveel apps gebruiken die meldingen geven (en stiekem in de bestanden op je telefoon kunnen loeren) en af en toe gewoon uitzetten. Dan is het stil. Net als vroeger.
Helemaal waar… de verslaving aan dit gedoe is enorm groot en ik vind het ook wel een zorgwekkende ontwikkeling moet ik bekennen want in het verkeer is het nog steeds rampzalig ondanks de vele hoge boetes en nare dingen die ‘altijd een ander maar mij toch zeker niet’ gebeuren.
Mijn ipad gebruik ik alleen maar voor Wordfeud en zo heeeeeeel af en toe om een tegenreactie te geven als iemand een reactie op mijn blog achterlaat. Ik neem hem dus ook nooit mee de deur uit. Zijn actieradius is zo’n 2 meter en dan schat ik het nog heel ruim in. De apps die daar op staan zijn 3: internet, mail en feud.
Mijn smartphone (Samsung) bevat de standaard apps die men erop heeft gezet en ik deels helaas niet kan verwijderen. Gedownload heb ik daarnaast Airmiles, ING, WhatsApp, Wordfeud en Sudoku. Alhoewel mijn foon wel altijd binnen handbereik ligt, ligt hij zelden in mijn hand. Sociale media doe ik niet meer aan. Vergt inderdaad veel tijd, is verslavend en bij elke blik teleurstellend omdat het bagger is wat men in het algemeen deelt / plaatst.
Die Nokia, ja die had ik ook, blauw met oranje toen… en lichtgevende toetsjes als je ze indrukte, wat een feest toen, niet dat ik toen kon verzien natuurlijk hoe die ‘noodzakelijkheid’ van toen in over-over-uitgewerkte ‘luxe’ zou veranderen.
Ik geniet nog elke dag van de stilte!
Zonnige groet,
Ik heb nog een oude pre=payed Nokia. Gebruik ik alleen om “bereikbaar”te zijn voor familie, sms je te sturen als ik verlaat ben en dat soort dingen. Voor de rest gebruik ik de laptop thuis. Onderweg ben ik niet met het internet bezig.
Ja, dat hele internetgebeuren is van de computer naar de telefoon gegaan. Er zijn al vele apps al helemaal niet toegankelijk op een laptop. En ik weet niet waarom maar ik heb iets tegen apple. dus dat niet voor mij.
Ik begrijp Steve Jobs wel hoor… het creatieve denken wordt afgestompt hè.
Ik geef 14 jaar les en ik merk echt een verschil op vlak van creatief denken. Sommige kinderen (pubers bij mij in de les) zijn dat totaal kwijt. Iets nieuws bedenken vinden ze super moeilijk. Geef hen maar voorgekauwde boel. Helaas hebben we ook mensen nodig die echt creatief gaan denken over onze toekomst.
Balans is het juiste woord, lijkt mij. Mijn kinderen zijn er nog helemaal niet mee bezig, ze zijn jong en een tablet of de telefoon van mama is voor in de wachtkamer bij de dokter. 😉
Ik zou echt niet meer zonder mijn telefoon en tablet kunnen. Maar ik vind genieten van de natuur, een rustig rondje fietsen en een goed gesprek wel belangrijker. Ik zeg wel eens egen van die pubers als ik ze inhaal; je bent echt te knap om met telefoon en al tegen de grond te gaan. Schrikken ze van, ze hebben het niet in de gaten.
Met enige nostalgie denk ik aan mijn oude Nokia terug waarmee ik alleen kon bellen, teksten en “snaken.”
Mijn smartphone is een oud model Samsung en tot dat ding kuren begin te vertonen, wil ik geen nieuwe. Het geluid staat altijd uit. En als ik de hond ga uitlaten of boodschappen ga doen, laat ik ‘m thuis. Mijn huisgenoten vinden dat nogal een afwijking.
Groetjes Kakel.
Bij de weg: via Melody kwam ik op je blog!