Geluidsdragers

Mijn zwager heeft duizenden LP’s en CD’s en dat zal vast onbegrijpelijk zijn voor iemand van een jongere generatie die muziek alleen kent als downloads of van streamingdiensten. Dat je zou betalen voor een opname waar een muzikant met zijn hele ziel en zaligheid aan gewerkt heeft zal voor zo iemand ook vreemd zijn. Muziek is toch gratis? En waarom al dat gedoe met die schijven als je het ook op de PC kan afspelen. Tja, ik behoor wat dat betreft nog tot de groep mensen die pas het gevoel heeft een album te ‘hebben’ als je het ook daadwerkelijk in handen hebt. Naar mijn idee ‘heb’ je die gedownloade of gestreamde nummers niet echt in je bezit. Met 1 druk op de knop is alles weg.

Wij hebben zo’n 600 CD’s en 100 LP’s en die zijn in onze woonkamer te vinden. Zo kan een willekeurige bezoeker gelijk zien wat er in ons huishouden belangrijk is: muziek. Naast de nodige boeken in de boekenkast trouwens.

Ik koop niet meer zoveel muziek als eerder en maak er ook niet meer zo’n punt van. Vijftien jaar terug maakte ik zelfs boekjes van de albums die ik in dat jaar had gekocht met zelfgeschreven recensies. Voor mij was dat een soort eerbetoon aan de liedjes en artiesten die voorgoed aan dat jaar verbonden waren én een goede oefening om iets abstracts als muziek in woorden te vatten.

Dat LP’s nu weer populair zijn vind ik prachtig maar ook verbazingwekkend. Eind jaren tachtig werden ze met dozen tegelijk richting vuilstort gebracht, met het idee dat de langspeelplaat zijn beste tijd had gehad. Ik heb nooit 1 LP weggedaan. Zonde! Ik moet wel zeggen dat de aanschafprijs van nieuwe platen aan de hoge kant is. Maar goed, dan kun je nog altijd de CD kopen. Ben benieuwd wanneer die uit de mode zijn. En wanneer ze herontdekt worden.