Positief

Vrijdagmiddag was ik erg moe; ik dacht dat het door de drukke werkweek kwam. Na een tijdje werd ik rillerig. Mijn vrouw lag al de hele dag op bed en ik realiseerde me toen pas dat zij de avond ervoor ook zat te bibberen. We aten samen een uiensoepje, keken een aflevering van Flikken Maastricht en gingen al om acht uur naar bed.
Na een gebroken nacht waren we nog steeds niet fit. Tijd om een zelftest te doen. Voor mij de derde keer. Ik weet niet eens meer waarom ik laatst een test deed; ik had toen in elk geval geen klachten. Deze keer was mijn test positief, die van mijn vrouw negatief. Al was er bij haar ook een heel licht streepje te zien.
We belden de GGD en maakten een afspraak om kwart over tien. Het is geen pretje om met een ziek lichaam naar een testlocatie te fietsen, maar goed. We wilden het zeker weten.
Een tijdje terug was er een testlocatie vlakbij, nu moesten we ongeveer anderhalve kilometer fietsen. In het pand waar eerder een autobedrijf in was gevestigd kregen we vorig jaar onze twee vaccinaties.
Het testen ging heel snel. Staafje diep in de keel en diep in de neusholte. Uitslag binnen 48 uur.
Vanmorgen kregen we de uitslag per mail. Allebei positief. Gelijk de mensen die we vorige week hebben gezien op de hoogte gebracht. En nu maar uitzieken. Veel lezen en thee drinken. Niet echt een straf. De klachten die we momenteel hebben zijn: spier-, keel- en hoofdpijn, moe, beetje lamlendig en gevoelige huid. Gaat vast wel weer over. Jammer van het leuke uitje aanstaande woensdag en het gezellige etentje donderdag. Net nu alles weer kan krijgen wij nog even corona. Maar goed, toen deze pandemie twee jaar geleden begon zei ik al: we krijgen het waarschijnlijk allemaal.