Minder afval

Niet zo lang geleden was het doodnormaal dat je bij elke aankoop een gratis plastic tasje meekreeg. Vaak had de dame of heer bij de kassa het door jou gekochte product zó snel voorzien van een ‘puutje’ dat het bijna vervelend was om te zeggen dat je al een tasje had. Het is dan ook vaak voorgekomen dat men het weer moest uitpakken omdat ondergetekende zelf al een stoffen tasje had meegenomen, eentje uit de winkel van De Vrek.

Als je tegenwoordig een plastic tasje wilt moet je ervoor betalen en dat zorgt er in elk geval voor dat mensen er meer over na gaan denken. Maar dat neemt niet weg dat er nog steeds teveel plastic in omloop is en dat veel producten nog steeds verpakt zijn terwijl dat niet persé hoeft. Bovendien zijn sommige verpakkingen veel te groot. Het doosje voor de adapter voor mijn iPad was tien keer zo groot als het ding zelf.

We leven in een wereld waarin zelfs gepelde sinaasappels in plastic verpakt worden.

Als ik een tros bananen koop, zit daar min of meer al een natuurlijke verpakking omheen. Niet nodig om er dan ook nog een zakje om te doen. Het is misschien niet slim om 10 appels los op de boodschappenband te leggen, maar de Lidl heeft daar in de vorm van nylon zakjes een duurzame oplossing voor gevonden.

Vandaag kocht ik een ongesneden pompoenbrood en ik verzocht de verkoopster om hem zó aan me mee te geven. Ik deed hem in een stoffen tas. Dat voelt misschien even onwennig, maar mijn vrouw en ik hebben ons voorgenomen om minder afval te produceren.