Teamloos

Ik woon een lezing bij over het samenwerken in een team. Terwijl ik een aantal foto’s schiet, vraag ik me af wat ik hier eigenlijk doe. Ik werk solo en heb alleen wat herinneringen aan mijn vorige baan, toen ik met de collega die tegenover me zat een team vormde. We vulden elkaar aan, gaven elkaar feedback en trokken ons niets aan van de negatieve sfeer bij de andere collega’s. Nu ik alweer bijna zes jaar alleen werk, merk ik dat ik het werken in een team (hoe klein ook) soms wel mis. Het af en toe sparren zorgt ervoor dat je vooruit komt en je soms op andere gedachtes wordt gezet.

De voorzitter van de businessclub heeft me gevraagd om foto’s te maken van deze bijeenkomst. Een rol die ik graag vervul, want ik sta liever achter de camera dan ervoor.
Door het fotograferen krijg je ook gemakkelijker contact met de andere mensen. Ik raak in gesprek met een dame; ze is te gast en lid van een andere plaatselijke businessclub. Ik zeg dat ik mijn lidmaatschap bij die club twee jaar geleden heb opgezegd, vanwege de beroerde communicatie. Die mensen waren totaal onbereikbaar als je even iets wou afstemmen. De druppel was dat ze mij een factuur stuurden voor een evenement waaraan ik niet had deelgenomen. Het kostte mij een tiental mailtjes en telefoontjes om dit duidelijk te maken. Ze waren ongelofelijk slecht te bereiken. De secretaresse van de voorzitter zei dat ze aan haar baas zou vragen of hij mij zou terugbellen. Ik zei: ‘Dat hoef je niet te doen, want hij belt toch nooit terug.’ Tien minuten later belde meneer mij op met een verwijtende stem. Ik had hem blijkbaar beledigd, ach gut! Ik zei dat ik me in de club een roepende in de woestijn voelde en wonderwel gaf hij toe dat er af en toe niet goed gecommuniceerd werd. Ze hadden soms problemen met de mail. Lekker amateuristisch, anno 2015.

Volgens een kennis is de gehele directie van de club inmiddels opgestapt en staan er anderen aan het roer. Alle voormalige problematiek zou verleden tijd zijn. Maar van het verhaal dat de dame mij vertelt, blijkt dat allerminst het geval te zijn. Het is nog steeds een zootje. Binnenkort zegt zij ook haar lidmaatschap op. De club bestaat vooral uit een vast kliekje mensen, waar je als nieuwkomer moeilijk tussenkomt. Ik weet gelijk weer waarom ik bij deze bijeenkomst ben; ook al ben je als zzp-er vaak alleen, tijdens het netwerken kun je toch eventjes een soort team vormen met je ondernemende collega’s. Samen sparren, ideeën uitwisselen en elkaar op de hoogte houden.