Gisteravond werden we bijna van de sokken gereden door een wielrennende mafkees. Voordat we de weg overstaken zagen we hem heus wel aankomen, maar de snelheid die hij had was ongekend. Zelfs auto’s rijden niet zo hard op deze weg, die vrij smal is en waar regelmatig mensen oversteken. Toen wij midden op de weg liepen en hij recht op ons af reed maakte hij ook nog een brullend geluid. Alsof dat helpt. We zagen hem heus wel. Maar waarom dit heerschap persé hiér met zijn wielen moet gaan rennen is me een raadsel. Op een kilometer afstand zit je middenin het veld en kun je urenlang rijden zonder een spreekwoordelijke kip tegen te komen. Ga me niet vertellen dat je het leuker vindt om tussen de gebouwen te rijden, want je ziet toch helemaal niks met zo’n snelheid.
Het is me al eerder opgevallen dat veel mensen hun fietstempo onderschatten. Leuk dat je je met de snelheid van een scooter kunt voortbewegen, maar als er opeens van alle kanten verkeer aan komt ontstaan er al snel gevaarlijke situaties. Ik heb al helemaal niks op met mensen die altijd maar haast hebben, want ook hier in het noorden is geduld een schone zaak. In het verkeer zelfs een zaak van levensbelang, want een ongeluk zit altijd in een klein hoekje.
Het is hier in de randstad vooral in de duinen en langs de kust een grote ergernis.
De gewone recreatieve fietser is er soms zijn leven niet zeker. Ze rijden er vaak met hele groepen. Is ook altijd lastig in te schatten hoe hard ze rijden.
De snelheid van fietsers is ook lastig in te schatten. Dat ze zich gedragen alsof ze alleen op de wereld zijn, vind ik schaamteloos. De openbare weg is van iedereen. Gedraag je daarnaar!
Wielrenners zijn apart, maar, gelukkig niet allemaal hetzelfde. Hier heb je asso’s en een paar goeie.