Onlangs woonden wij een bijeenkomst bij voor een nieuw bouwproject bij ons in de buurt. Op de plek waar nu nog het pand staat waar ooit de Aldi in zat, zullen waarschijnlijk in 2027 zes appartementen en acht huizen worden gebouwd. Het grenst aan een groot parkeerterrein, waar de inwoners gebruik van moeten maken. Want er komt geen parkeergelegenheid aan huis.
Eerst hield de projectontwikkelaar een praatje en daarna de architect, die het ontwerp heeft bedacht voor de nieuwe woningen. Reuze interessant en vooral ook een opluchting, want het pand wat er nu nog staat ziet er niet uit. Eigenlijk is het altijd al een lelijk gebouw geweest, maar toen het nog de functie van supermarkt had, was er tenminste reuring. Nu hebben vandalen op de ramen gekliederd en ziet het er vervallen uit. Ook is het een raar gezicht dat het gebouw maar zo’n drie meter hoog is.
Wij zijn dus blij dat er iets gebeurt, zeker als je nagaat dat we tien jaar geleden al aan de gemeente hebben gevraagd wanneer ze dit nou eens gingen oppakken en we het antwoord kregen: “Het heeft onze aandacht”. Het is een geluk dat de boel nooit in de hens is gegaan, want dat is het lot vaak van dit soort verloren gebouwen. Het wordt thans nog wel gebruikt als opslag, maar daar is van de buitenkant niks van te zien. Eigenlijk zou je denken dat het al die tijd heeft leeg gestaan.
Er kwamen op de informatie-avond de nodige vragen voorbij, sommige waren best zinvol (over bijvoorbeeld inkijk), maar andere vragen waren ronduit onnozel (over verplaatsen van glascontainers, want niet zomaar kan en helemaal niet aan de orde is). Sommige mensen hebben sowieso een angst voor veranderingen en beginnen al van alles te roepen voordat ze er überhaupt over hebben nagedacht. Zo begon één man een heel monoloog te houden en brulde een ander dat de ontwikkelaar en architect zo arrogant waren. Het is prima als je onzeker bent over veranderingen in je omgeving, maar ga dan niet op de man spelen en blijf tenminste beleefd.
Op een gegeven moment werd het een beetje vervelend, want mensen gingen door elkaar heen praten en luisterden niet meer. Na afloop liepen mijn vrouw en ik nog even naar de architect en zeiden we dat we het een mooi ontwerp vonden en dat we hun succes wensen met de verdere voorbereidingen.
afbeeldingen van Adema architecten / Blue Banner
De situatie zoals die nu is:
En zoals het er straks ongeveer gaat uit zien:
