Weblog
De ontploffing duurde slechts enkele seconden, maar de ravage was groot toen een man een deel van een appartementencomplex hier in Veendam opblies. Dit gebeurde vorig jaar april. Op de onderstaande foto kun je zien dat er nog steeds hard gewerkt wordt aan het herstel. De gedupeerden hebben elders onderdak gevonden en keren niet terug als het klaar is. Veel mensen liggen er soms nog wakker van. Wat 1 mens toch kan aanrichten…
Sinds ik als fotograaf betrokken ben bij een business club kom ik op plekken waar ik normaliter nooit zou komen. Ook begeef ik me af en toe temidden een grote groep mensen met veel lawaai en drukte en dat is nou ook niet mijn grootste hobby. Toch is het goed om af en toe even te netwerken, inspiratie op te doen en iets te leren van iemand anders uit het ondernemersvak. Vandaag was ik op de trainingsdag van de TT in Assen en ondanks dat ik niet zoveel met motoren heb, was het wel leuk om er mooie plaatjes van te schieten. Best lastig, want ze rijden behoorlijk hard!
Op de tweede foto publieksfavoriet Valentino Rossi.
Sommige mensen zien zichzelf als financieel adviseur terwijl ze de meest tenenkrommende dingen beweren. Laatst hoorde ik voor de zoveelste keer dat het vanwege de historisch lage rente onzinnig is om te sparen. De inflatie is hoger dan de spaarrente, wat er dus voor zorgt dat je saldo in de loop der jaren in waarde daalt. Bovendien zou je geld verpieteren omdat de lage rente niet voor een sneeuwbaleffect zorgt maar niets ‘oplevert’. Ik snap best dat sommige mensen veel geld ‘verdiend’ hebben door de hoge rentes in de jaren negentig en tweeduizend, maar ik ben van mening dat winst niet een reden moet zijn om te sparen. Voor mij is sparen puur en alleen een manier om geld opzij te zetten voor later. En iedereen die beweert dat je je geld laat verpieteren op een spaarrekening, zou zich moeten realiseren dat:
wanneer je elke maand 50 euro wegzet tegen nul procent rente, dan heb je na 20 jaar 12.000 euro gespaard.
Dan ben je geen dief van je eigen portemonnee maar juist slim. Helaas laten sommige mensen zich overhalen door alles maar uit te geven omdat ze ‘willen genieten’. Het lijkt me ook ongezond om het sparen als hoofddoel te stellen en jezelf van alles te ontzien. Maar je toekomstige zelf een cadeautje geven door nu al een relatief klein bedrag opzij te zetten is een fijner gevoel dan altijd alles maar over de balk te gooien.
Niet zo lang geleden was het doodnormaal dat je bij elke aankoop een gratis plastic tasje meekreeg. Vaak had de dame of heer bij de kassa het door jou gekochte product zó snel voorzien van een ‘puutje’ dat het bijna vervelend was om te zeggen dat je al een tasje had. Het is dan ook vaak voorgekomen dat men het weer moest uitpakken omdat ondergetekende zelf al een stoffen tasje had meegenomen, eentje uit de winkel van De Vrek.
Als je tegenwoordig een plastic tasje wilt moet je ervoor betalen en dat zorgt er in elk geval voor dat mensen er meer over na gaan denken. Maar dat neemt niet weg dat er nog steeds teveel plastic in omloop is en dat veel producten nog steeds verpakt zijn terwijl dat niet persé hoeft. Bovendien zijn sommige verpakkingen veel te groot. Het doosje voor de adapter voor mijn iPad was tien keer zo groot als het ding zelf.
We leven in een wereld waarin zelfs gepelde sinaasappels in plastic verpakt worden.
Als ik een tros bananen koop, zit daar min of meer al een natuurlijke verpakking omheen. Niet nodig om er dan ook nog een zakje om te doen. Het is misschien niet slim om 10 appels los op de boodschappenband te leggen, maar de Lidl heeft daar in de vorm van nylon zakjes een duurzame oplossing voor gevonden.
Vandaag kocht ik een ongesneden pompoenbrood en ik verzocht de verkoopster om hem zó aan me mee te geven. Ik deed hem in een stoffen tas. Dat voelt misschien even onwennig, maar mijn vrouw en ik hebben ons voorgenomen om minder afval te produceren.
Binnenkort komt de vijftig jaar oude film ‘2001 – A Space Odyssey’ van Stanley Kubrick weer in de bioscoop. Het is niet de eerste keer dat de film opnieuw wordt vertoond. Zestien jaar geleden zag ik hem in de kleine bioscoop ‘Forum Images’ in de Poelestraat in Groningen. Ik had de twee avonden ervoor opgetreden met mijn band en was lichtelijk uitgeput maar heel erg voldaan. Om dan ook nog zo’n bijzondere film te mogen zien was een absoluut hoogtepunt. Ik keek mijn ogen uit van de futuristische beelden en de rust die de film uitstraalde was een verademing. Wat het allemaal precies moest voorstellen en wat de diepere bedoeling van de film was kon ik niet ontdekken. Maar ik weet wel dat ik een soort van euforisch gevoel had toen ik de bioscoop uit ging. De film is me altijd bijgebleven. Nu maar hopen dat er veel mensen zijn die hem gaan zien; misschien hebben ze een vergelijkbare ervaring.
Tegenwoordig kijk ik niet meer zoveel films. Wat de bioscoop betreft is het ook een beetje uit zuinigheid. Je betaalt tegenwoordig tien euro voor een kaartje. Af en toe halen we een film van de bibliotheek en heel soms download ik wel eens wat van internet. Ik heb twee jaar geleden veel DVD’s verkocht bij Jouw Winkel en ik heb ze eigenlijk geen seconde gemist. Uiteraard heb ik nog wel wat klassiekers in de kast staan, zoals Pulp Fiction en Jackie Brown. Maar ik heb op de één of andere manier minder geduld dan eerder om een lange film uit te kijken. Boeken lezen is een mooi alternatief. Dan kun je ook je eigen beelden erbij vormen. Het wordt persoonlijker.