Rond deze tijd van het jaar krijg ik altijd zin om van alles en nog wat op te ruimen. Ik heb onlangs mijn computertafel uit elkaar gehaald omdat hij wankel begon te worden én omdat hij plaats bood voor teveel overbodige spullen. Ik heb namelijk de neiging om dingen te bewaren ‘voor het geval dat’. Op een vrijdagmiddag hakte ik eindelijk de knoop door en begon ik met het losschroeven van de tafel die ik 13 jaar geleden met zoveel pijn en moeite in elkaar heb gemonteerd. Mijn kantoor lag vol met ordners die ik allemaal ben doorgeworsteld. Na een paar uur had ik een paar honderd vel verzameld die de papiercontainer in konden. Een opgelucht gevoel!
Een dag of wat later ging ik aan de slag met zeven ordners in mijn boekenkast. Uiteindelijk kon ik, na een selectie, dit terugbrengen naar vier ordners. Weer een hoop papier naar de container.
Er valt uiteraard nog veel meer weg te gooien, al heb ik wel het gevoel dat ik redelijk ‘bij’ ben. Ik zit nu alleen nog met een stuk of 80 DVD’s die ik waarschijnlijk nooit meer ga kijken. Niet omdat ik een Netflix-abonnement of iets dergelijks heb. Maar vanwege de vaak gewelddadige inhoud. Blijkbaar ben ik wat fijngevoeliger worden met de jaren, want ik vraag me nu af waarom ik in het verleden zulke agressieve films keek. Ik hou namelijk helemaal niet van geweld.
Ik heb ook nog veel spullen uit mijn kindertijd. Oude schriften, rapporten, een vaas met kleuterschool-geklieder, een indianenpakje dat ik als kleuter droeg tijdens een schoolfeest. Wat moet je er eigenlijk mee?
Hád ik nog maar wat oude schoolspulletjes, die zou ik nooit weg kunnen doen.
Misschien is het voor jou anders omdat je geen kinderen hebt. Zo droeg hier een paar jaar geleden mijn n achterkleinzoon het cowboy pak dat door zijn “betovergrootmoeder” gemaakt was , dus door de moeder van Henk en Henk droeg het in de oorlogsjaren.
Dingen van vroeger ruim ik niet op maar ik heb ook niet veel. Voor de rest ben ik wel opruimerig in vlagen.