Toen we gisteravond in de bibliotheek waren hoorden we opeens mooie muziek uit de foyer komen. Twee gitaarspelende heren zongen ‘Dancing in the moonlight’ en ‘Mrs. Robinson’. Ze waren nog aan het soundchecken maar het klonk gelijk al super. Normaliter waren we na het binnenhalen van onze aanwinsten uit de bieb linea recta naar huis gegaan, maar we besloten om nog even te blijven. En dat was fijn – voor het eerst weer een live-optreden zien!
De één na de andere klassieker kwam voorbij: ‘The boxer’ (Simon and Garfunkel), ‘On the wings of a nightingale’ (Everly Brothers), ‘Heart of gold’ (Neil Young) en zonder erbij na te denken zat ik mee te zingen. Dat dit tegenwoordig niet de bedoeling is vanwege de corona was ik even vergeten. Pas bij de tweede set drong het tot me door en hield ik me in. Al blijft het lastig om je mond dicht te houden als er nummers gespeeld worden die je bij wijze van spreken achterstevoren kent.
Naast de covers was er ook ruimte voor verzoekjes (mijn vrouw vroeg ‘Ring of fire’ van Johnny Cash aan) en eigen nummers. De heren komen uit Friesland en hebben ook een eigen repertoire ontwikkeld en een aantal CD’s uitgebracht. In de pauze kocht ik een geheel Friestalige CD van ze.
Reinout Weima & Anno van der Werf spelen al sinds 1996 samen. Meer info op hun website.
Leuk!
Optimistische groet,
Dat was een verrassing! Jammer dat je niet kon meezingen, ik snap hoe moeilijk dat was.
Muzikale groet.
Daar had ik ook even bij blijven zitten, meezingen zou ik niet doen, daar heb ik geen stem voor maar de nummers die noemt zijn zeker wel de moeite om te blijven luisteren.