Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets vertelde over het bandje waarin ik speel. Om precies te zijn alweer drie jaar... Toen ik dat schreef speelde ik er nog maar een half jaar in en ondertussen zijn er natuurlijk de nodige dingen gebeurd. Mensen kwamen en gingen maar het lijkt erop dat we sinds dit jaar onze blijvende vorm hebben gevonden. Dat geeft natuurlijk een hoop rust en zo kun je ook lekker aan een repertoire werken. We spelen een mix van oude en nieuwe nummers, denk aan ‘Shallow’ van Lady Gaga en ‘Space oddity’ van David Bowie. We hebben twee zangeressen, onze slaggitarist zingt ook af en toe mee en sinds kort probeer ik ook wat achtergrondzang te doen. Dat valt niet mee, want het is heel anders dan leadzanger zijn. Ik moet daar nog een beetje in groeien, maar dat komt vast goed.
Al vanaf het begin was duidelijk dat we geen optredens zouden doen. Aan één kant is dat jammer, want spelen voor publiek is erg leuk. Maar het nadeel is al het geregel en gedoe eromheen. Daarom richten we ons gewoon op het samen spelen en het proberen van allerlei soorten nummers, waarschijnlijk totdat we onze eigen stijl gevonden hebben. Wie weet gaan we een keer eigen nummers schrijven.
Vroeger zat ik in een bandje met leeftijdgenoten, maar in deze band komen eigenlijk drie generaties samen. Niet dat het jongste bandlid van 37 mijn zoon zou kunnen zijn, maar als je mensen in generaties indeelt dan moet er eenmaal een grens gesteld worden. Deze jongeman behoort tot de ‘millenials’, terwijl de beide zangeressen en ik van ‘generatie x’ zijn. De bassist, slaggitarist en drummer zijn ‘baby-boomers’. Nu snap ik best dat het helemaal niet zo interessant is om labels op mensen te plakken, maar waar het mij om gaat is dat wij in alle harmonie samen muziek maken en lol hebben. Terwijl op Twitter de verschillende generaties elkaar vaak in de haren vliegen. Niet voor niets is ‘boomer’ het woord van 2019 geworden. Ik ben zelf ook al een keer voor ‘oudje’ uitgemaakt op social media en dan ben ik nog maar 44. Maar goed, dat is voor iemand van 15 natuurlijk stokoud.
Ik dwaal af. We hadden het over muziek.
Aangezien de zangeressen in principe de leadzang doen, valt het niet altijd mee als we een nummer spelen die normaal door een man wordt gezongen. Nu is het op zich een fluitje van een cent om mijn keyboard met één druk op de knop iets hoger te zetten en ook kun je de gitaar hoger laten klinken door een capo op de hals te plaatsen. Maar voor een basgitarist werkt dit laatste niet en soms komt die in de knoop omdat bepaalde loopjes niet goed werken als je de toonsoort verandert
We hebben nog niet echt goede opnames, maar wie weet plaats ik wel een keer iets op deze site ;-).
Dit nummer spelen we in elk geval ook, van de Amerikaanse zangeres Keri Noble.
Leuk hoor, muziek maken om het plezier, en dan is leeftijd inderdaad niet belangrijk.
Ik heb trouwens zeker geen slechte ervaringen bij het bloggen waar ik toch met mijn 77 jaar toch echt tot de oudjes behoor.
Bekend nummer, je bandje dat had ik nog ergens opgevangen ja. Leuk, een mens moet een hobby hebben.
Wat bijzonder om zo samen te musiceren. Dat lijkt me heel verbindend voelen!
Samen muziek maken lijkt me heerlijk. Groot gelijk dat jullie blijven spelen terwijl je geen optredens geeft. Ik vind dat zelfs stoer: alleen dingen doen omdat je ze léuk vindt! Leeftijd zegt niets. Je hebt mensen van 80 die jong zijn en mensen van 37 die oud zijn. Sowieso verbindt muziek alle mensen. Veel muziekplezier.