Buxus weg

In dit blogje schreef ik dat we last hadden van buxusmot en in de weken erna bleek al snel dat er eigenlijk geen houden meer aan was. Af en toe haalde ik wat rupsen weg, maar het voelde een beetje als dweilen met de kraan open. Overal in Veendam zag ik aangevreten hagen, op een paar na. Maar ik had het vermoeden dat die mensen de haag met gif besproeiden en dat is niet fijn voor dier en milieu. Ik kwam zelf in een soort spagaat terecht. Als natuurliefhebber kom je met het dilemma te zitten dat je moet kiezen tussen het recht van leven van de buxusmot én je wilt de haag die je 12 jaar geleden hebt gepoot redden. Uiteindelijk koos ik er toch maar voor om de buxus in zijn geheel te verwijderen.

Begin augustus had ik wel zin om me in de tuin uit te leven. En dat was nodig ook. De talrijke wortels hadden zich enorm vastgezet in de grond en sommige delen kreeg ik er met moeite (lees: met grof geweld) uit. Op een gegeven moment hielp mijn vrouw mee en dat scheelde enorm, want zo konden we duwen, trekken en scheppen tegelijk. Al met al duurde het niet eens zo enorm lang zodat we na een aantal uren een groot aantal plastic zakken hadden gevuld. Ik reed (toen nog in onze auto) naar het ‘inbrengstation’ (zoals dat zo mooi heet) om de aangevreten struikjes naar hun laatste rustplaats te brengen.

Het was inmiddels bijna vijf uur toen ik voor de slagboom van het station stond. Hard scheldend kwam er een man uit het wachthokje lopen. Hoe ik het g.v.d. in mijn hoofd haalde om nog zo laat te komen. Ik heb in mijn leven al een aantal bullebakken ontmoet, maar eentje van dit kaliber had ik nog nooit meegemaakt. Deze man maakte het wel heel erg bont. Okay, ik was aan de late kant maar dat was geen reden om zo enorm te gaan roepen. Misschien had hij een slechte dag gehad en wilde hij dat op mij afreageren. Ik maakte hem duidelijk niet gediend te zijn van zijn gedrag en mopperend hielp hij me verder.

Nadat ik (in no time) alle zakken had gedumpt kwam hij naar me toe en bood zijn excuses aan. Op de terugweg naar huis moest ik er nog even om lachen…

Geplaatst onder

5 gedachten over “Buxus weg

  1. Een vriend van me heeft zijn haag helemaal kort geknipt. Mot weg, haag weg, maar na een paar maanden staan er weer kleine plantjes.
    Mensen die in deze tijd nog gif gebruiken sporen niet. Dan liever zoals jij het deed of die vriend van me.

  2. De Buxus in de geveltuin bij mijn buren heeft het allemaal overleefd.

    Bij een van de hoveniers waar ik werkte was het de gewoonte om eerst een doos sigaren te kopen voordat wij naar de stort gingen. En dat werkte ….

    Opgeruimde groet,

  3. Jpuw heggetje zag er nog redelijk uit vergeleken bij die van ons. Ik lig er maar niet wakker van, staat wel artistiek zo’n bruine heg;-) Denk dat ik er tegen het voorjaar ook maar even met de heggenschaar overheen ga.

  4. Jouw buxus had nog groene blaadjes, wat je van de onze niet meer kon zeggen. Elke struik was duidelijk overleden.
    Toch netjes dat hij later z’n excuses aanbod…Hij zal zelf ook wel door hebben gehad dat hij het te bont had gemaakt.

Reacties zijn gesloten.