Gisteren liepen we over het Balloërveld en opeens realiseerde ik me dat ik daar precies veertien jaar eerder ook liep. Toen nog met mijn ouders. Ik herinner me dat we op Tweede Kerstdag geen afspraken hadden en we daarom besloten om voor het eerst een bezoekje te brengen aan dat grote heidegebied niet ver van Assen. Het was stukken mistiger dan gisteren en we konden eigenlijk maar weinig zien van de prachtige natuur die ons omringde. Toch was het een gezellige en sfeervolle wandeling die eindigde in een schuur in het nabijgelegen dorpje Balloo, waar we tussen de balen hooi genoten van een warme kop chocolademelk.
Ik had toen een digitale camera die qua uiterlijk meer van een USB-stick weg had dan van een echt fototoestel. De kwaliteit van de foto’s was niet geweldig, maar toch ben ik blij dat ik ze al die jaren op mijn harde schijf heb bewaard. Want niet alleen geven ze de sfeer van die dag goed weer, ze zijn in zekere zin ook genomen in een tijd ’toen er nog niks ergs was gebeurd.’ Op dat moment wist ik natuurlijk niet dat het gelijk de eerste als ook de laatste keer zou zijn dat ik met mijn ouders op het veld zou komen. En we waren natuurlijk nog onbekend met het vreselijke lot wat hen stond te wachten.
Zes jaar later liep ik in mijn eentje op het Balloërveld en waren mijn pa en ma allebei al overleden. Zo zie je maar dat de mensen om je heen en waar je van houdt zomaar om wat voor reden dan ook uit beeld kunnen verdwijnen. Het is dus best denkbaar dat ik (of iemand anders uit ons gezelschap) met hetzelfde weemoedige gevoel aan de dag van gisteren zou kunnen denken omdat iemand er niet meer is. Daar moet je niet teveel aan denken of van wakker liggen, maar het helpt misschien wel om je geliefden wat meer te waarderen zolang ze er nog zijn.
Meelevende groet,
Hoe mooi en triest tegelijkertijd … verdriet vermengd met liefde …
Fijn te zien dat jij wel beseft wat de waarde is en het geheel koestert!
Ja dat heb je goed, het gemis blijft altijd! Mijn vader stierf 48 jaar geleden heel jong mijn moeder 11 jaar gelden was veel ouder! Maar ze zijn nog geen dag uit mijn gedachten! Dat speelt mee als je een goede band met ze hebt!
En juist de kerstdagen stemmen vaak tot nadenken over mensen die we missen. Het kan inderdaad nooit kwaad om af en toe eens stil te staan bij het feit dat we niet onsterfelijk zijn.
Het is wel de periode om eraan te denken hè. Maar i ven me er bewust van bijzondere blog en die foto ook.