De man van de slijterij keek ons verbaasd aan toen mijn vrouw vertelde dat we normaal wijn uit een fles met schroefdop drinken. Hij had vast wel door dat we groentjes zijn en niet lang geleden nog slobberwijn dronken: zoete witte wijn die zo gemakkelijk naar binnen glijdt alsof het frisdrank is. We waren overgestapt naar droge witte wijn en fruitige rode wijn. Die dag kochten we een fles Chianti Classico uit 2010. Ik heb ooit in die streek in Toscane vlakbij een wijnboerderij gelogeerd maar geen druppel alcohol gedronken. De eigenaar van ons logeeradres liet wel zien hoe de wijn werd gemaakt, maar om eerlijk te zijn had ik meer oog voor het met druivenranken en cypressen versierde Toscaanse landschap dan voor al die vaten en ketels.
We hadden vorig jaar tijdens onze huwelijksreis op Sicilië voor het laatst een flesje wijn geslacht. Er stond een fles rood voor ons klaar in ons appartement, maar een kurkentrekker was nergens te vinden. We hadden niets te drinken en het water uit de kraan smaakte niet lekker. We besloten om de volgende dag gelijk een kurkentrekker te kopen en gingen met een dorstig gevoel naar bed.
De fles met Siciliaanse wijn ontkurkten we zonder problemen. Maar de Chianti liet zich niet kennen. We draaiden de spiraal helemaal in de kurk, mijn vrouw hield de fles vast terwijl ik met alle kracht de kurk uit de fles probeerde te krijgen. Er gebeurde niets. De kurk in de fles duwen zou een optie kunnen zijn, maar zelfs dat lukte niet. Na minutenlang gehannis en geworstel gebeurde er toch een wonder. Met de laatste kracht in mijn lijf en na een enorme knal konden we eindelijk twee gevulde glazen op tafel zetten. Proost. Best lekker, zo’n Chianti.
Een week later waren we in een wijnzaak in Bergen en daar werd ons verteld dat een fles wijn met kurk heus niet beter is dan eentje met een schroefdop. Volgens de winkelier gaat kurk er na verloop van tijd zelfs uit. Dat scheelt weer.
De man van de slijterij zei dat onze kurkentrekker waarschijnlijk ongeschikt is. Er moet minstens een breinaald in de spiraal passen. De kurkentrekker uit Sicilië hadden we in een souvenierswinkel gevonden. Laatst een tweetrapskurkentrekker gekocht, daar kregen we een andere fles wijn met iets minder moeite mee open. Maar goed, doe mij maar een fles met een schroefdop…
Wijn zegt mij weinig.
Even borrel Smaakt mij Beter.
Leuk blog.
Vrolijke groet,
Ja kurken kunnen soms een aardige worstelpartij opleveren. Maar ik ben zelf geen wijndrinker dus heb er geen last van.
Ik drink geen alcohol, maar ik weet wel veel van wijn en hoe de fles is afgelsoten. Kurk gaat er zeker uit. Je ziet het al bijna niet meer.
Ik heb geen voorkeur en ontkurk of ontschroefdop elk weekend wel 3 flessen 😉
Leuk geschreven weer, Michel! Hier ook meestal de schroefdop, ik verbaasde me zelfs laatst een kurk op een ‘supermarktwijntje’ te zien.
Groetjes Monique
Ik denk dat het ontkurken gewoon een onderdeel is van het ritueel van wijn drinken, zoiets moet bijvoorbeeld ook niet uit een pak komen. Ik ben geen wijndrinker, maar lust zomers graag een blikje cola. Of een glas.
Grinnik….een huwelijksreis om nooit te vergeten dus!
Tja als non-alcoholica zegt al dat gedoe mij niets en dat hou ik ook graag zo 😉
Wij nemen graag een wijntje. Schroefdop is geen probleem. Maar de wijnen, die je in de supermarkt koopt zijn gemaakt om lekker weg te drinken. Bijna allemaal fabriekswijnen. De leuke eenvoudige chateautjes kom je nauwelijks meer tegen. Risicoloos dus.
Geen druppel hier maar ik weet dat mn vader dozen haalt in Frankrijk de tijd van dure flessen lijkt voorbij.