Van mijn schooltijd is me vooral bijgebleven dat we regelmatig naar Drenthe gingen. Op schoolkamp naar Schipborg, wandelen in het bos bij kamp Westerbork én veenlijken kijken in het museum in Assen. Na al die jaren ga ik nog steeds graag naar Drenthe, vanwege de geweldige heide, bossen, vennetjes afgewisseld met zandvlaktes. Maar ook de rijke geschiedenis van deze provincie blijft me boeien.
Op een oude foto zie je mij als kleuter op een hunebed staan. Op dat moment had ik hoogstwaarschijnlijk geen idee waarom die bult stenen daar lag. Maar toen we een paar weken terug in het hunebedmuseum waren (in Borger) moest ik even weer aan die foto terugdenken. Ik kocht een boekje over de tijd van jagers en verzamelaars. Er is eigenlijk heel weinig over bekend, omdat mensen toen nog niet konden schrijven. Maar wat moet de lucht fris zijn geweest, zonder gemotoriseerd verkeer en industrie. De mens paste zich aan de omgeving aan en niet andersom, zoals tegenwoordig.
Hunebedden
In het Drents museum wandel je door de prehistorie en worden oude voorwerpen getoond, waarvan niet eens 100 procent zeker is waar die precies voor gebruikt werden. Dat kun je ook over de hunebedden zeggen. Men gaat ervan uit dat een hunebed een laatste rustplaats was voor de doden, maar veel botten zijn er nooit in gevonden. Wel schedels, as en voorwerpen. De meeste mensen werden gewoon in de natuur begraven en men vermoedt dat alleen de meer invloedrijke personen in hunebedden werden bijgelegd.
Veenlijken
Als kind vond ik de veenlijken al erg interessant, en waar ik me nog steeds over verwonder is hoe het kan dat het ene lichaam compleet verschrompeld uit het moeras is gekomen, terwijl van een ander lichaam alleen de botten bewaard zijn gebleven. Op de begeleidende bordjes staat te lezen dat het ene moeras andere delen conserveert dan het andere. Van het bekendste veenlijk, het meisje van Yde, is het gezicht gereconstrueerd.
Johannes van Lier
Het hoogtepunt in het Drents museum is de interactieve tour door het ‘Grootste poppenhuis van Nederland’. Je wordt meegenomen naar de 18e eeuw, in het huis van Johannes van Lier en je kunt zelf kiezen wie de rondleiding gaat geven: de gastheer zelf, zijn dochter, de huishoudster of andere bewoners. Tijdens de tour verschijnt de rondleider in de spiegel die in de kamer hangt. Een leuke combinatie van moderne technieken in authentieke ruimtes. Je wandelt door de eetzaal, speelzaal, kelder, kantoor en slaapkamer en alles ziet eruit alsof het nog steeds in gebruik is.
Expositie van Russische schilders
Tot en met 2 april a.s. is er een expositie van Peredvizhniki, een groep Russische schilders zoals Ilya Repin en Konstantin Savitsky. Prachtige, realistische schilderkunst waar ik voor het eerst mee kennis maakte tijdens de Repin tentoonstelling in het Groninger museum (2002). De schilderijen zijn niet alleen natuurgetrouwe weergaves van de vaak troosteloze Russische taferelen, maar kunnen ook beschouwd worden als commentaar op sociaal onrecht.